قرارداد كرد.

«مسأله 2483» صورت عقد بيمه چند نحو است: يكى آن كه بيمه‌گزار بگويد: «به عهده من است فلان مبلغ را در فلان تعداد قسط هر كدام به مبلغ فلان بدهم، در مقابل اگر خسارتى به مغازه من، مثلًا از ناحيه حريق يا دزدى وارد شود، جبران نمايى» و طرف هم قبول كند، يا بگويد: «بر عهده من است خسارتى را كه به مغازه شما از ناحيه حريق يا دزدى وارد مى‌شود در مقابل آن كه فلان مقدار بدهى جبران نمايم» و بايد تمام قيودى كه در مسأله سابق ذكر شد معلوم و قرارداد شوند.

«مسأله 2484» لازم نيست در قرارداد بيمه ميزان خسارت تعيين شود؛ پس اگر قرار بگذارند كه هر مقدار خسارت وارد شد جبران كنند، صحيح است، ولى در عقد بيمه بايد تعهدات طرفين عرفاً معلوم و معين باشد.

«مسأله 2485» اگر عدّه‌اى با سرمايه مشترك خود مؤسّسه‌اى را تأسيس كنند و قرار بگذارند كه هر خسارتى به هر كدام از آنان وارد شود آن مؤسّسه جبران نمايد، اشكال ندارد و بايد طبق قرارداد عمل شود و آن را «بيمه متقابل» مى‌نامند و در اين فرض چنانچه شركت مذكور با پول جمع شده شركا و با اجازه آنان به تجارت بپردازد، صحيح است و هر يك از شركا علاوه بر دريافت خسارت مطابق قرارداد، سهمى هم از سود تجارت خواهند داشت.

«مسأله 2486» چون پرداخت اقساط حقّ بيمه به عنوان قرض نيست، بنابر اين مؤسّسه بيمه كننده مى‌تواند به منظور تشويق متقاضيان بيمه، متعهّد شود علاوه بر تأمين خسارت، مبلغى هم به آنان بپردازد.

«مسأله 2487» ظاهراً با رعايت شرايطى كه ذكر شد، تمام اقسام بيمه صحيح مى‌باشد، چه بيمه عمر باشد يا بيمه كالاهاى تجارتى يا عمارت‌ها يا كشتى‌ها و هواپيماها و يا بيمه كارمندان دولت يا مؤسّسات يا بيمه اهل يك قريه يا شهر و بيمه عقد مستقلّى است و مى‌توان به عنوان بعضى از عقود ديگر از قبيل صلح، آن را اجرا كرد.