برگردد، چنانچه بقيّه راه به اندازه مسافت شرعى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند، وگرنه بايد آن را تمام بخواند.

«مسأله 1328» اگر كسى كه براى معصيت سفر نكرده، در بين راه قصد كند كه بقيّه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند و نمازهايى كه شكسته خوانده را بنابر احتياط واجب بايد دوباره تمام بخواند و اگر وقت آنها گذشته، به صورت تمام آنها را قضا نمايد.

* شرط ششم: آن كه مانند صحرانشين‌هايى نباشد كه در بيابان‌ها گردش مى‌كنند و هر جا آب و خوراك براى خود و حيواناتشان پيدا شود، مى‌مانند و بعد از چندى به جاى ديگر مى‌روند، چون صحرانشين‌ها در اين مسافرت‌ها بايد نماز را تمام بخوانند.

«مسأله 1329» اگر يكى از صحرانشين‌ها براى پيدا كردن منزل و چراگاه براى حيوانات خود سفر كند، چنانچه سفر او به اندازه مسافت شرعى باشد، احتياط واجب آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.

«مسأله 1330» اگر صحرانشين براى زيارت يا حجّ يا تجارت و مانند اينها از خانه و زندگى خود جدا شده و مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.

* شرط هفتم: آن كه شغل او مسافرت نباشد، بنابر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها، اگرچه براى بردن اثاثيّه منزل خود مسافرت كنند، در غير سفر اوّل بايد نماز را تمام بخوانند.

«مسأله 1331» بازرگانان و پيشه‌وران سيّار، فرماندهان نيروهاى نظامى و انتظامى يا معلّمانى كه محلّ كار آنها ثابت نيست، مأموران گشت مانند سيم‌بانان و راه‌بانان، مهمانداران هواپيما وقطار و كشتى و نيز كسانى كه محلّ كار آنها در چند شهر است و همواره در بين آن شهرها رفت و آمد مى‌كنند، بايد نماز خود را تمام خوانده و روزه بگيرند، بلكه همه افرادى كه بيشتر اوقات در حال سفر هستند و تعداد روزهايى كه در وطن هستند، كمتر از تعداد روزهايى است كه در حال سفر هستند، بايد نماز خود را در حال سفر تمام بخوانند و روزه نيز بگيرند و همچنين كسانى كه در هر سه روز حداقل يك بار و يا هر شش‌