«مسأله 1047» بنابر احتياط واجب نمازگزار در هنگام ركوع بايد كف دست‌هاى خود را روى زانوها قرار دهد.

«مسأله 1048» چنانچه ركوع را به نحو غير معمول بجا آورد، مثلًا به چپ يا راست خم شود، اگرچه دستهاى او به زانو برسند، صحيح نيست.

«مسأله 1049» خم شدن بايد به قصد ركوع باشد، پس اگر به قصد كار ديگرى، مثلًا براى كشتن حيوانى خم شود، نمى‌تواند آن را ركوع حساب كند، بلكه بايد بايستد و دوباره براى ركوع خم شود و به واسطه اين عمل، ركن زياد نشده و نماز باطل نمى‌شود.

«مسأله 1050» كسى كه دست يا زانوى او با دست و زانوى ديگران فرق دارد، مثلًا دست او به قدرى بلند است كه اگر كمى خم شود، به زانو مى‌رسد يا زانوى او به قدرى پايين‌تر از حدّ معمول است كه بايد خيلى خم شود تا دستش به زانو برسد، بايد به اندازه معمول افراد عادى خم شود.

«مسأله 1051» كسى كه نشسته ركوع مى‌كند، بايد به قدرى خم شود كه عرفاً بگويند ركوع كرده و بهتر است به قدرى خم شود كه صورت نزديك جاى سجده برسد.

«مسأله 1052» در حال ركوع، گفتن ذكر واجب است و ذكر ركوع‌ «سُبْحانَ اللَّهِ» و يا «سُبْحانَ رَبّىَ الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ» مى‌باشد و چنانچه در ركوع ذكر «سُبْحانَ اللَّهِ» بگويد، بنابر احتياط واجب بايد آن را سه مرتبه تكرار كند؛ ولى در صورت ضرورت و تنگى وقت، گفتن يك‌ «سُبْحانَ اللَّهِ» نيز كافى است و چنانچه ذكر «سُبْحانَ رَبّىَ الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ» را بگويد، يك بار كافى است. گفتن ذكرهاى ديگر، مثل‌ «الْحَمْدُ للَّهِ» يا «اللَّهُ اكْبَرُ» به جاى دو ذكر فوق نيز در ركوع جايز است، به شرط آن كه به اندازه سه بار «سُبْحانَ اللَّهِ» باشد.

«مسأله 1053» ذكر ركوع بايد به دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود و مستحب است‌ «سُبْحانَ رَبّىَ الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ» را سه يا پنج يا هفت مرتبه و بلكه بيشتر بگويند.

«مسأله 1054» بايد بدن در ركوع به مقدار ذكر واجب آرام باشد و در ذكر مستحب نيز اگر آن را به قصد ذكرى كه براى ركوع دستور داده‌اند بگويد، بنابر احتياط واجب آرام بودن بدن لازم است.