«مسأله 805» كسى كه نماز واجب را ايستاده مى‌خواند، بايد به گونه‌اى بايستد كه بگويند رو به قبله ايستاده و لازم نيست زانوها و انگشتان پاى او نيز رو به قبله باشند.

«مسأله 806» كسى كه بايد نشسته نماز بخواند، بايد به گونه‌اى بنشيند كه صورت، سينه و شكم او رو به قبله باشد، ولى لازم نيست زانوهاى خود را به سمت قبله قرار دهد، ولى اگر نتواند به نحو معمول بنشيند و هنگام نشستن، كف پاها را به زمين بگذارد، بايد به نحوى بنشيند كه پاهاى او نيز رو به قبله باشد.

«مسأله 807» كسى كه نمى‌تواند نشسته نماز بخواند، بايد در حال نماز به گونه‌اى به پهلوى راست بخوابد كه جلوى بدن او رو به قبله باشد و اگر ممكن نباشد، بايد به نحوى به پهلوى چپ بخوابد كه جلوى بدن او رو به قبله باشد و اگر به اين نحو نيز نتواند قرار گيرد، بايد به گونه‌اى به پشت بخوابد كه كف پاى او رو به قبله باشد.

«مسأله 808» نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده را بايد رو به قبله بجا آورد و سجده سهو نيز بنا بر احتياط واجب بايد رو به قبله بجا آورده شود.

«مسأله 809» نماز مستحبّى را مى‌توان در حال راه رفتن و سواره خواند و اگر انسان در اين دو حال نماز مستحبّى بخواند، لازم نيست رو به قبله باشد؛ ولى اگر در حال استقرار نماز مى‌خواند، بنا بر احتياط بايد رو به قبله باشد.

«مسأله 810» كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند، بايد براى پيدا كردن قبله كوشش نمايد تا يقين يا اطمينان كند كه قبله كدام طرف است و اگر علم يا اطمينان به قبله براى او حاصل نشود، مى‌تواند به گفته دو شاهد عادل كه از روى نشانه‌هاى حسّى شهادت مى‌دهند يا به قول كسى كه از روى قاعده علمى قبله را مى‌شناسد و مورد اطمينان است، عمل كند و اگر از اين راه‌ها ممكن نشد، بايد به گمانى كه به وسيله محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راههاى ديگر پيدا مى‌شود، عمل نمايد و حتّى اگر از گفته فاسق يا كافرى هم كه به واسطه قواعد علمى قبله را مى‌شناسد گمان به قبله پيدا كند، كافى است.

«مسأله 811» اگر كسى كه گمان به قبله دارد بتواند گمان قوى‌ترى پيدا كند، نمى‌تواند به گمان خود عمل نمايد؛ مثلًا اگر ميهمان از گفته صاحب خانه گمان به قبله پيدا كند ولى‌