دفن نكنند.

«مسأله 657» اگر ناچار شوند كه مسلمان را در قبرستان غير مسلمانان دفن كنند- مانند برخى كشورهاى غير اسلامى- دفن او در آنجا جايز است، مخصوصاً اگر موجب اهانت بر او نباشد.

«مسأله 658» دفن مسلمان در جايى كه بى‌احترامى به او باشد، مانند جايى كه خاكروبه و كثافات در آن مى‌ريزند، جايز نيست.

«مسأله 659» ميّت را نبايد در جاى غصبى دفن كنند و دفن كردن او نيز در جايى كه براى غير دفن كردن وقف شده، مثل مدارس موقوفه، جايز نيست.

«مسأله 660» دفن ميّت در قبر مرده ديگر، اگر موجب نبش قبر شود جايز نيست.

«مسأله 661» چيزى كه از ميّت جدا مى‌شود، اگرچه مو، ناخن و دندان او باشد، بايد دفن شود و اگر موجب نبش نشود، احتياط واجب آن است كه با خود او دفن شود و نيز دفن ناخن و دندانى كه در حال حيات از انسان جدا مى‌شود مستحب است.

«مسأله 662» اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردن او ممكن نباشد، بايد درِ چاه را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند و در صورتى كه چاه مال غير باشد، بايد به نحوى او را راضى كنند.

«مسأله 663» اگر بچّه در رحم مادر بميرد و ماندن او در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين راه او را بيرون آورند و چنانچه ناچار شوند كه او را قطعه قطعه كنند، اشكال ندارد، ولى بايد شوهرش اگر اهل فن است يا زنى كه اهل فن باشد و اگر ممكن نيست مرد محرمى كه اهل فن باشد و اگر آن هم ممكن نشود، مرد نامحرمى كه اهل فن باشد، بچّه را بيرون بياورد و در صورتى كه آن نيز پيدا نشود، كسى كه اهل فن نباشد، با رعايت ترتيب ذكر شده مى‌تواند بچّه را بيرون آورد.

«مسأله 664» هرگاه مادر بميرد و بچّه در شكم او زنده باشد، اگرچه اميد به زنده ماندن طفل نداشته باشند، بايد به وسيله كسانى كه در مسأله پيش گفته شد، به هر ترتيبى كه بچّه سالم بيرون مى‌آيد، بچّه را بيرون آورند و دوباره آن جا را بدوزند.