«اجماع و نصوص متواتره بر توقيفى بودن ترتيب آيات دلالت دارند و هيچ شك و شبهه‌اى در اين باره وجود ندارد».[1]

و در جاى ديگر در ارتباط با توقيفى بودن آيات مى‌نويسد:

«قرائت و خواندن پيامبر (ص) در حضور صحابه، دلالت بر توقيفى بودن آيات دارد و صحابه ترتيبى را در آيات نقل نكرده‌اند كه پيامبر (ص) بر خلاف آن قرائت كرده باشد و اين مطلب به حد تواتر به ما رسيده است».[2]

ب: ترتيب سورهها:

بر خلاف مسلم بودن توقيفيت ترتيب آيات، در ترتيب سور اختلاف است؛ زركشى در آغاز كتابش، توقيفى بودن ترتيب سوره‌ها را راجح دانسته‌[3] ولى در بحث مفصلى كه بعداً به آن مى‌پردازد به اجتهادى بودن آن تمايل نشان داده است.[4] سيوطى پس از نقل اقوال در مسأله، توقيفى بودن را ترجيح داده است، البته در پايان بر رأى بيهقى كه باعث انشراح صدر او شده، تصريح مى‌كند كه ترتيب تمام سوره‌ها جز برائت و انفال، توقيفى است.[5] و مرحوم ابوعبدالله زنجانى‌

[1]. سيوطى، الاتقان، ج 1، ص 172.

[2]. همان، ص 174.

[3]. زركشى، البرهان، ج 1، ص 38.

[4]. همان، ص 257.

[5]. سيوطى، الاتقان، ج 1، ص 176؛ سيوطى، اسرار ترتيب القرآن، ص 73.