ى‌

ا طبيعيدان و غيره؟ اين همان معارف است كه بهار مى‌گويد:

گرچه زجور خلفا سوختيم زآل على معرفت آموختيم‌

و نيز از اين آيات استفاده مى‌شود همه فضيلت و قدر و مقام انسان در توانايى‌هاى روحى و استعدادهاى خدادادى اوست و راز و سرّ آفرينش او همين بوده و بس و در (علّم آدمَ الأسماءَ كلّها) اشاره لطيفى است بدين معنى، اشاره‌اى كه ده‌ها بار از تصريح بليغ‌تر است.

2. آفرينش انسان‌

در قرآن درباره آفرينش انسان در هفت سوره‌اى كه سابقاً اشاره شد، حدود چهل آيه وارد شده است؛ ما به ترتيب نزول اين آيات را نقل نموده سپس توضيح مى‌دهيم.

1. إذ قَالَ رَبُّكَ لِلمَلائكَةِ إِنّى خالِقٌ بَشَراً مِّن طِين‌* فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى فَقَعُوا لَهُ ساجِدينَ‌* فَسَجَدَ المَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجمَعُونَ‌* إِلَّا إِبلِيسَ استَكبَرَ و كان مِنَ الكافِرينَ‌* قالَ يا إِبليسُ مَا مَنعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَىَّ أَسْتَكْبَرْتَ ام كُنتَ مِنَ العَالِينَ‌* قالَ أَنَا خَيرٌ مِّنهُ خَلَقْتَنِى مِن نَّار وَ خَلَقْتَهُ مِن طِين‌* قالَ فاخرُج مِنهَا فَإِنَّكَ رَجيمٌ‌* وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِى إِلى يَومِ الدِّينِ‌[1]؛ چون پروردگارت به فرشتگان فرمود: من انسانى را از گل مى‌آفرينم و هنگامى كه درستش كردم و از روح خودم در آن دميدم‌

[1]. سوره ص، آيه 71- 78.