تعالى به دو نيم تقسيم شد.[1]

البته تمام اين اخبار قابل اعتماد نيست و آنچه در قرآن يا كتب معتبر آمده و از لحاظ سند و دلالت مشكل ندارد قابل قبول است و اين بيانگر وجود معجزاتى غير از قرآن براى پيامبر اسلام (ص) است، با اين تفاوت كه قرآن چون معجزه جاويد پيامبر اسلام است، سرآمد ديگر معجزات مى‌باشد و تا قيامت هادى مردم است.

وجوه اعجاز قرآن‌

همان گونه كه گفته شد قرآن معجزه دائمى و هميشگى پيامبر است كه با پيشرفت زمان جنبه‌هاى مختلف اعجاز قرآن روشن شده است. و مفسرين نيز به جنبه‌هاى مختلف اعجاز پى برده و آنها را بيان كرده‌اند.[2] كه در اين بخش به ذكر و توضيح آنها پرداخته مى‌شود:

1. اعجاز بيانى‌

از صدر اسلام تا قرن ششم و هفتم براى اثبات اعجاز قرآن بيشتر به فصاحت، بلاغت، اسلوب و نظم خاص قرآن استناد مى‌شد، و معتقد بودند: معجزه هرگاه به گونه‌اى بود كه ديگران نتوانستند در فصاحت مانندش را بياورند، دال بر نبوت است.[3]

[1]. مجلسى، حيو القلوب، ج 3، ص 420- 547؛ مجلسى، بحار الانوار، ج 17، ص 347.

[2]. ر. ك: رشيد رضا، المنار، ج 1، ص 198.

[3]. قاضى عبدالجبار همدانى، مغنى، ج 16، ص 316.