نماز احتياط

[921] سؤال 270: شخصى در نماز ظهر شك مى‌كند و بعد از سلام نماز، به جاى خواندن نماز احتياط، از روى فراموشى مشغول نماز عصر مى‌شود. اگر در بين نماز عصر به ياد آورد كه نماز احتياط را نخوانده است، وظيفه او چيست؟

پاسخ: اگر بعد از نماز ظهر، از او منافى نماز سر نزده باشد، چنانچه از محلّ عدول به نماز احتياط گذشته باشد (مثل اين كه نماز احتياط يك ركعتى بر او واجب بوده و او وارد ركوع ركعت دوم نماز عصر شده باشد)، بايد نماز عصر را قطع كند و نماز احتياط را بخواند و بعد نماز عصر را بخواند، و اگر از محلّ عدول به نماز احتياط نگذشته باشد، به نماز احتياط عدول كند و در هر دو صورت، اگر فاصله بين نماز ظهر و نماز احتياط، به اندازه‌اى طولانى شده باشد كه منافى با انجام دادن نماز احتياط باشد، خواندن نماز احتياط لازم نيست و بايد نيّت خود را به نماز ظهر برگرداند و پس از اتمام آن، نماز عصر را بخواند.

[922] سؤال 271: كسانى كه بر اثر بيمارى و ناتوانى مجبورند كه نشسته نماز بخوانند، در مواردى كه در نماز شك مى‌كنند و لازم است نماز احتياط بخوانند، نماز احتياطشان را بايد مانند نماز احتياط ايستاده به حساب آورند يا نماز احتياط نشسته؟

پاسخ: در مواردى كه شخص سالم، مخيّر بين خواندن نماز احتياط ايستاده و نماز احتياط نشسته است، اين بيمار چون نمى‌تواند ايستاده نماز بخواند، بايد نماز احتياط نشسته را به جا آورد و در مواردى كه وظيفه شخص سالم، نماز احتياط ايستاده است، اين بيمار به جهت عدم توانايى، اين نماز احتياط ايستاده را مانند اصل نماز، به صورت نشسته مى‌خواند، مثلًا اگر كسى شك بين سه و چهار كند، در شخص سالم حكمش تخيير بين يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نماز احتياط نشسته است كه اين بيمار بايد دو ركعت‌