الجزء الأول

ديباجه

الحمد لله الذي لا ينسى من ذكره، و لا ينقص من شكره، و لا يخيب من دعاه، و لا يقطع رجاء من رجاه، و الصلاة على رسوله، المؤيد بالقرآن، و المرسل إلى الإنس و الجان، محمد و آله الطاهرين، اللهم اجعلنا بهم متمسكين، و بولايتهم من الفائزين الآمنين، الذين لا خوف عليهم و لا هم يحزنون.

نهج البلاغة، كتابى كه سيّد شريف ابو الحسن محمّد رضىّ (رضوان اللّه تعالى عليه) از سخنان إمام الموحّدين، باب مدينة العلم علىّ ابن ابى طالب (عليه السّلام) گرد آورده بهترين اثر و نشانۀ دين مقدّس اسلام و مذهب شريف جعفرى است، درياى بى پايانى است، محتوى مسائل علمى، ادبى، دينى، اجتماعى، اخلاقى و سياسى كه بهتر و بليغتر از آن سخنان بعد از قرآن كريم و بيانات حضرت رسول (صلّى اللّه عليه و آله) در دنيا گوينده‌اى نگفته است، و آن راهنماى گمراهان و چارۀ بيچارگان و پناه دهنده و دستگير درماندگان است، پس كسى را كه خواهان سعادت هميشگى و گريزان از ذلّت و بد بختى است لازم است كه اين كتاب را سر مشق قرار داده از سخنان آن پند گرفته به دستوراتش رفتار نمايد، زيرا مفاسد و تباهكارى‌هاى دنيا اصلاح نمى‌شود مگر روزى كه تعليمات امير المؤمنين علىّ (عليه السّلام) در ميان جميع طبقات مردم عملى گردد، و اين سخن به گزاف گفته نشده، چون روى دو پايه برهان (عقل و علم) استوار است، چنانكه از مطالعۀ اين كتاب همگان خواهند دريافت.

هر چند علم و دانش در ميان افراد بشر پيشرفت نمايد، فضل و بزرگوارى امام علىّ (عليه السّلام)

^[1]