معاصى) برايش باشد، منع كننده و پند دهنده‌اى از غير براى او نمى‌باشد (هر گاه خود شخص خويشتن را پند نداده براى هدايت و رستگارى آماده نباشد، گفتار ديگران در او سودى نخواهد بخشيد، و اين جمله اشاره بآن است كه استعانت و يارى خواستن از خداوند متعال در هر حال براى اصلاح نفس و دفع شيطان واجب و لازم است، نه آنكه كسى در طاعت و عصيان مجبور باشد تا سخن به مسئله جبر بكشد).

بيارى خداوند متعال تمام شد جزء اوّل از ترجمه و شرح كتاب) النهج البلاغه (در عصر سه شنبه بيست و ششم جمادى الاخرة سال هزار و سيصد و شصت و پنج هجرى) خداوند متعال را سپاسگزارم و از توجّهات حضرت امير المؤمنين (عليه السّلام) منّت مى‌پذيرم كه توفيق نوشتن جزء اوّل ترجمه و شرح كتاب نهج البلاغه را ب باين بنده طاهر خوشنويس (تبريزى) ابن حاجّ عبد الرّحمن (غفر اللّه له) عنايت فرموده و آرزو دارم كه به نوشتن پنج جزء ديگر آن موفّق گردم، شايد صاحبدلى طلب رحمت كند و نتيجه اخروىّ عائدم گردد. اوّل شوّال (عيد فطر ه) 1365.