مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً)؛[1] «اذيت والدين»: (... فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماً)؛[2] «استهزاى اذان»: (وَ إِذا نادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ...)؛[3] «اسراف»: وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ‌؛[4] «اصرار بر گناه»: (فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ* وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ* لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ‌ وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ‌)؛[5] «تبذير»: (وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ الشَّياطِينِ ...)؛[6] «تبرّج»: (... لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى‌ ...)؛[7] «تجسّس»: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ لا تَجَسَّسُوا ...)؛[8] «تحريف»: (... فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ‌)؛[9] (همچنين ر. ك: بقره، 211؛ آل‌عمران، 77 و 78؛ مائده، 41؛ اعراف، 161 و 162؛ يونس، 15).

د- خوردنى‌ها و نوشيدنى‌هاى حرام‌

چهار خوردنى حرام در دو سوره مكى (انعام: 6، 145 و نحل: 115) و

[1]. احزاب: 58:« و كسانى كه مردان و زنان مومن را بى‌آنكه مرتكب‌[ عمل زشتى‌] شده باشند آزار مى‌رسانند، بى‌ترديد تهمت و گناهى آشكار به گردن گرفته‌اند».

[2]. اسرا: 23:« به آنها[ حتى‌] اف مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها سخنى شايسته بگوى».

[3]. مائده: 57 و 58:« و هنگامى كه‌[ به وسيله اذان، مردم را] به نماز مى‌خوانيد، آن را به مسخره و بازى مى‌گيرند؛ زيرا آنان مردمى‌اند كه نمى‌انديشند».

[4]. اعراف: 31:« زياده‌روى مكنيد كه او اسرافكاران را دوست نمى‌دارد».

[5]. واقعه: 41- 44 و 46:« در[ ميان‌] باد گرم و آب داغ، و سايه‌اى از دود تار؛ نه خنك و نه خوش ...؛ و بر گناه بزرگ پافشارى مى‌كردند».

[6]. اسرا: 26 و 27:« و ولخرجى و اسراف مكن؛ چرا كه اسرافكاران برادران شيطان‌ها هستند».

[7]. احزاب: 33:« و مانند روزگار جاهليتِ قديم، زينت‌هاى خود را آشكار مكنيد».

[8]. حجرات: 12:« اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! ... و جاسوسى نكنيد».

[9]. بقره: 59:« اما كسانى كه ستم كرده بودند،[ آن سخن را] به سخن ديگرى- غير از آنچه به ايشان گفته شده بود- تبديل كردند».