دارند؛ اين نارضايتى با شيوهاى بيانى گوناگونى در قرآن كريم آمده است كه در ادامه با ذكر چند نمونه براى هر يك به آنها مى‌پردازيم.

الف- نهى از عمل‌

«فعل نهى»: (إِنَّما يَنْهاكُمُ اللَّهُ ...)؛[1] «فعل حرام»: (حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهاتُكُمْ‌)؛[2] «امر به اجتناب»: (اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ)؛[3] «نفى با جمله خبريه»: (الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ‌)[4] «استفهام انكارى»: (أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌)[5].

ب- توصيف عمل به عناوين مجرمانه‌

«بهتان و گناه آشكار»: (احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً)؛[6] «رجس»: (إِنَّمَا الْخَمْرُ ... رِجْسٌ‌)؛[7] «منكر و قول زور»: (... لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً)؛[8] «نجس»: (إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ‌)؛[9] «فسق»: (وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَ‌

[1]. ممتحنه: 9:« فقط خدا شما را از دوستى با كسانى باز مى‌دارد».

[2]. نساء: 23:« نكاح مادرانتان بر شما حرام شده است».

[3]. حج: 30:« از گفتار باطل اجتناب ورزيد».

[4]. بقره: 197:« حج در ماه‌هاى معينى است؛ پس هركس در اين‌[ ماه‌] ها، حج را[ برخود] واجب گرداند،[ بداند كه‌] در اثناى حج، هم‌بسترى و گناه و جدال‌[ روا] نيست، و هر كار نيكى انجام مى‌دهيد، خدا آن را مى‌داند».

[5]. بقره: 44:« آيا مردم را به نيكى فرمان مى‌دهيد و خود را فراموش مى‌كنيد، با اينكه شما كتاب‌[ خدا] را مى‌خوانيد؟ آيا[ هيچ‌] نمى‌انديشيد؟».

[6]. احزاب: 58:« قطعاً تهمت و گناهى آشكار را به گردن گرفته‌اند».

[7]. مائده: 90:« همانا شراب ... پليدند».

[8]. مجادله: 2:« بى‌ترديد آنها سخنى زشت و باطل مى‌گويند».

[9]. توبه: 28:« حقيقت اين است كه مشركان ناپاكند».