باب مزاح با لبخند] فرمود: «به من گفته‌اند: شيخ گردن‌كلفت! زحمت غذا به دهان گذاشتن را هم از تو برداشتيم. دستور داديم از اين به بعد، غذا را به دهانت بگذارند!».

سعدى، چه زيبا حال چنين انسان‌هاى عارف و وارسته‌اى را در اين ابيات، ترسيم كرده است:

بى‌ترديد، كسانى كه به اين مرتبه از كمالات نفسانى رسيده‌اند، از شادترين و گواراترين زندگى‌ها برخوردارند. از اين رو، شخص باايمان، هميشه شاد و بانشاط است. امام على عليه السلام در تبيين ويژگى‌هاى مؤمن مى‌فرمايد:

المُؤمِنُ هُوَ الكَيِّسُ الفَطِنُ، بِشرُهُ في وَجهِهِ وحُزنُهُ في قَلبِهِ ... هَشّاشٌ بَشّاشٌ لا بِعَبّاسٍ ولا بِجَسّاسٍ صَليبٌ كَظّامٌ بَسّامٌ ... تَراهُ بَعيداً كَسَلُهُ، دائِماً نَشاطُهُ.[237]

مؤمن، زيرك و هوشمند است. شادى‌هايش در چهره او و اندوهش در دل اوست ... گشاده‌چهره و خوش‌روست، نه ترش‌رو و تفتيشگر. با صلابت است و [با اين حال‌] فرو خورنده خشم است و پر تبسّم .... او را از سستى [و تنبلى‌] به دور مى‌بينى و همواره با نشاط.

3- 1- 2. اعتماد به خدا

يكى از مسائل مهمّ زندگى ما، داشتن نقطه اتّكاست. ما در زندگى، به نقطه اتّكايى نيازمنديم كه به آن تكيه كنيم تا امور زندگى را سامان دهيم و مشكلات آن را حل كنيم. سؤال اصلى اين است كه چه چيزى مى‌تواند نقطه اتّكاى انسان باشد؟ بديهى‌

[237]. ر. ك: ص 304 ح 398.