9/ 6: خوش بودن از ستايش‌هاى دروغين‌

قرآن‌

«هرگز گمان مبر آنها كه از كارهاى [زشت‌] خود خوش‌حال مى‌شوند، و دوست دارند در برابر كار نيكى كه انجام نداده‌اند، مورد ستايش قرار گيرند، از عذاب بركنارند! [بلكه‌] براى آنها، عذاب دردناكى است».

حديث‌

675. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- خطاب به ابن مسعود-: اى پسر مسعود! اگر مردم، تو را بستايند و بگويند: تو روزها روزه‌اى و شب‌ها به نماز ايستاده‌اى و حال آن كه چنين نيستى، مبادا بدان شادمان شوى! خداوند متعال مى‌فرمايد: (هرگز گمان مبر آنها كه از كارهاى [زشت‌] خود خوش‌حال مى‌شوند، و دوست دارند در برابر كار نيكى كه انجام نداده‌اند، مورد ستايش قرار گيرند، از عذاب بركنارند! [بلكه‌] براى آنها، عذاب دردناكى است).

676. امام على عليه السلام: آن كه به فريبْ اعتماد كند و به ناراستىِ شادى‌هاى مستانه بگرايد، در رخدادها عاقبت‌انديشى نكرده است.

9/ 7: دل‌خوشى حزبى‌[1256]

قرآن‌

« [از آنْ كسان نباشيد كه‌] در دين خود تفرقه ايجاد كردند و به چندين گروه تقسيم شدند و [عجب اين كه‌] هر گروهى به آنچه نزد آنهاست، دلخوش اند».

[1256]. منظور موردى است كه فرد از سر تعصّب به داشته‌هاى خود و يا وابستگانش، بدانها دلخوش و خرسند باشد.