دور، رستگار و كامياب و برخوردار از نعمت فراوان، به سوى خانواده‌ام بازگردان كه تو بر هر چيز توانايى!

472. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- زمانى كه هلال ماه را مى‌ديد-: خدايا! آن را همراه ايمنى و ايمان، سلامت و اسلام، شادكامى و خوش‌حالى، و شادمانى و مسرّت به ما بنماى.

473. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هيچ بنده گرفتار و اندوهگينى نيست كه بگويد: «بار خدايا! من، بنده تو و فرزند بنده و كنيز تو ام. اختيارم به دست توست. حكمِ تو در حق من قطعى، قضا و تصميمت در باره من عادلانه است. به حقّ هر نامى كه از آنِ توست و خويشتن را بدان ناميده‌اى، يا در كتابت فرو فرستاده‌اى، يا به يكى از آفريدگانت آموخته‌اى، يا به علم غيب خودت، ويژه گردانيده‌اى، از تو مى‌خواهم كه قرآن را بهارِ دلم، نور سينه‌ام، زداينده اندوهم و از بين برنده غمم گردانى»، جز آن كه خداوند، غصّه‌اش را از بين مى‌بَرد و شادمانى را جايگزين اندوهش مى‌كند.

474. امام زين العابدين عليه السلام‌- بخشى از حرز ايشان كه هر صبح و شام خوانده مى‌شود-: به حقّ هر نامى كه خويشتن را بدان ناميده‌اى و در كتابت فرو فرستاده‌اى، يا به يكى از آفريدگانت آموخته‌اى، يا به علم غيب خود، ويژه گردانيده‌اى، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و خاندانش درود فرستى و قرآن را بهارِ دلم، نور ديده‌ام، شفاى سينه‌ام و زداينده اندوهم و از بين برنده غصّه‌ام گردانى!