بُرَير گفت: به خدا سوگند، هيچ گاه، بيهوده‌گويى را دوست نداشتم. اكنون كه شوخى مى‌كنم، تنها از سر شادمانى نسبت به چيزى است كه به سويش روانيم.

ر. ك: ص 225 (فصل چهارم: درمان اندوه/ درمان اعتقادى/ ايمان).

ب- اعتماد كردن به فضل خدا

قرآن‌

«بگو: [نزول قرآن‌] به فضل خدا و رحمت اوست. پس بايد بدان شادمان باشند كه آن، از هر چه گردآورى مى‌كنند، بهتر است».

حديث‌

401. امام على عليه السلام: خداوند در باره من و يارانم چنين فرو فرستاده است: «از ميان مؤمنان، مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بستند، صادقانه ايستادند. پس برخى از آنان، [عهد خود را] تا پايان ادا كردند [و به شهادت رسيدند] و گروهى ديگر در انتظار [شهادت‌] اند و [عهد خود را] هرگز تغيير ندادند». به خدا سوگند من در انتظارم و [عهد خود را] هرگز تغيير نداده‌ام! سپس ما را به فضل و كرم خود، وعده پاداش داده و فرموده است: «بگو: به فضل خدا و رحمت اوست. پس بايد بدان شادمان باشند كه آن، از هر چه گردآورى مى‌كنند، بهتر است». اكنون زمان آن فرا رسيده تا براى آنچه بر من رخ داده، به نعمت پروردگارم شادمان باشم.

402. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خداوند عز و جل فرمود: «... از ميان بندگان مؤمن من، كسى هست كه در عبادت من مى‌كوشد و از بستر خود برمى‌خيزد و بالين خوش را رها مى‌سازد و شب‌ها به عبادت من مى‌پردازد و خود را در راه بندگى من، به رنج مى‌افكند؛ امّا من از روى لطف به او و براى حفظ او، يكى دو شب، چُرت را بر وى مسلّط مى‌كنم و او مى‌خوابد و صبح برمى‌خيزد و نمازش را مى‌خواند، در حالى كه از خود در خشم‌