(شادى) در چهره‌ها و «سُرُوراً» (شادمانى) در دل‌هاست.

6. مجمع البيان‌- به نقل از ابن عبّاس و حسن [بصرى‌]، در تفسير اين سخن خداوند متعال-: «چهره هايى‌در آن روز، شاداب اند» گفتند: «يعنى برخوردار از نعمت و خوش‌حالى و نيكويى» و از مجاهد، نقل شده است كه: «يعنى شاد».

7. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هيچ بنده‌اى نيست كه از ترس خدا بگريد جز آن كه خدا از شراب نابِ رحمت خويش، وى را سيراب كند و در بهشت خود، او را خندان و شادمان گرداند.

8. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- در توصيف بهشتيان-: آنان در بهشت جاودان اند. سپيد موى و كهنسان نمى‌گردند. از بهشت، جا به جا و اخراج نمى‌شوند. در آن جا پريشان و اندوهناك نمى‌گردند؛ بلكه شادمان و خوش‌حال و دل‌شاد و در امنيت و آرامش اند.

9. امام على عليه السلام‌- در نامه‌اش به محمّد بن ابى بكر و مردم مصر: همانا بهشتيان، هر جمعه، خداى جبّار را زيارت مى‌كنند. نزديك‌ترينشان به خدا بر منبرهايى از نور جاى دارند و گروه بعد، بر منبرهايى از ياقوت و گروه بعد، بر منبرهايى از زبرجد و گروه ديگر، بر منبرهايى از مشك. پس در همين حال كه آنان نور خداوند- جلّ جلاله- را به نظاره نشسته‌اند و خداوند به چهره‌هايشان [مهربانانه‌] مى‌نگرد، ناگاه ابرى پديدار مى‌شود و دربرشان مى‌گيرد و بر آنان نعمت و كاميابى و شادمانى و