1. أبوذرغفارى، 2. سلمان فارسى، 3. ابو رافع، 4. اسماءبنت عميس، 5. جابر بن عبدالله انصارى، 6. زيد بن ثابت انصارى، 7. عبدالله بن عباس، 8. ابى بن كعب، 9. ابوشاة يمنى، 10. ابوبكر.

روزگار فاطمه زهرا (س)

فاطمه زهرا (س) پس از پيامبر (ص) بيش از 95 روز زنده نماند؛ امّا در همين مدّت اندك، برخى از سخنان پيامبر (ص) را براى مردم، روايت و با هشدارهاى خود، اهمّيت سخنان پيامبر (ص) را گوشزد مى‌فرمود. زهرا (س) افزون بر آن كه احاديث پيامبر خدا را نقل مى‌كرد، خود نيز سخنان گُهربارى را به يادگار نهاد كه از آن جمله، سخنان معروف به «خطبه فَدَك» است كه در آن با استدلال‌هاى متين و استوارى، توطئه غاصبان خلافت را بر ملا كرد. مصحف فاطمة (س) يا صحيفه فاطمية، نام اثر ديگرى است كه از زهرا (س) بر جاى مانده و تنها در اختيار امامانِ شيعه بوده است و ما تنها ويژگى‌هاى آن را مى‌شناسيم. مصحف فاطمة، سخنانى است كه به وسيله فرشته، پس از رحلت پيامبر (ص) به زهرا (س) الهام مى‌شد و حوادثى كه در آينده رُخ مى‌داد، در آن مجموعه، نوشته شده است. در اين اثر، هيچ گونه سخنى از حلال و حرام الهى به ميان نيامده است.

روزگار امام على (ع)

امير مؤمنان على (ع)، اگر چه جانشين بر حقّ پيامبر (ص) بود؛ امّا حوادث پس از رحلت آن بزرگوار، على (ع) را خانه‌نشين كرد و در مدّت 25 سال خانه‌نشينى اجبارى امام على (ع)، سخنانى كه از ايشان بر جاى مانده، بسيار اندك است.

بيشترين احاديث امام على (ع) مربوط به دوران حكومت ايشان است. اين دوران، از سال 35 هجرى آغاز شد و بيش از چهار سال و هشت ماه به طول انجاميد. در اين مدّت، امام با سخنرانى‌هايى عمومى كه «خطبه» ناميده مى‌شد و نيز دروسِ اختصاصى كه براى برخى يارانش برگزار مى‌كرد، مجموعه حديثى سِتُرگى را پديد آورد. او كه خود در زمان پيامبر (ص) از آموزش‌هاى اختصاصى ايشان بهره برده بود، از