دين اسلام، دين گفتگو و منطق است و از اين رو از طرح سؤال استقب- ال مى‌كند ولى بايد سؤالات را از آگاهان پرسيد تا پاسخ درست را دريافت كرد و پرسش از غير دانايان سبب هلاكت و نابودى خواهد شد.

3. انتخاب دوستِ شايسته‌

پس از آن كه اهميت شناخت دوست بررسى شد، در مرحله رفتار گزينش دوست شايسته بسيار مهم است زيرا دوران جوان، دوران همنشينى و گرد هم آمدن است. جوان از بودن در جمع لذّت مى‌برد و به تفريحات گروهى بيش از سرگرمى‌هاى فردى اهميت مى‌دهد. از اين رو جوان با اراده به انتخاب دوستان خود، توجّه دارد و دوستانى را بر مى‌گزيند كه در راه پيشرفت مددكار او باشند.

پيشوايان معصوم (ع) درباره «دوست و دوستى» سخنان گران‌بهايى به ارمغان نهاده‌اند.[326] در ميان سفارشات معصومين دو نكته براى جوانان بيشتر اهميت دارد: نخست آزمودن دوستان و ديگر: حدّ نگهداشتن در دوستى‌ها.

انتخاب دوست در جوانى، بيشتر پيرو احساسات است. جوان با ديدن چهره و يا رفتار و سخن ديگران، به ايشان علاقه‌مند مى‌شود و به راحتى ارتباط دوستانه برقرار مى‌كند. اين گونه ارتباط در كودكى طبيعى است ولى جوان توانمند بيش از احساسات، شايسته است كه از عقل خود بهره گيرد و كسى را به دوستى مى‌گزيند كه برايش سودمند باشد. اميرمؤمنان (ع) انتخابِ احساسى دوست را نشانه ضعف و ناتوانى مى‌داند و مى‌فرمايد:

الطُمَأنينَةُ إلى كلِّ أحدٍ قَبلَ الاختِبارِ له عجزٌ.[327]

اطمينان به هر كسى پيش از آزمودنش، ناتوانى است.

در روايتى ديگر كه به اميرمؤمنان نسبت داده شده است، آزمودن دوست بايد پيش از ارتباط دوستى صورت پذيرد وگرنه بايد در ارتباطات دوستى احتياط كرد. تا

[326]. ر. ك: ص؟؟؟

[327]. نهج البلاغة، حكمت 384.