و بهداشت» مى‌پردازد و سپس برخى مسائل مطرح در روابط انسانى را در دو مقاله «پيوستگى و همبستگى» و «دوستى» پى مى‌گيرد. مقاله «زهد و دنياگروى» نيز براى نيل به يك برداشت درست از مقوله زهد و تنظيم رابطه انسان و دنيا نوشته شده است.

در پايان، سه عنوان «حديث و ادب پارسى»، «احاديث داستانى» و «مثل‌هاى حديثى»، ارتباط عميق و پيوند ژرف و ديرين ادبيات ما ايرانيان را با سخنان آن جان‌هاى پاك بشرى، نشان مى‌دهند و جريان همه سويه اين معرفت زلال را در همه تار و پود فرهنگ ايرانى به تصوير مى‌كشند.

اميد كه اين مجموعه خُرد، دستگير خوانندگان گرامى و دانشور كتاب براى رسيدن به قلّه‌هاى كمال و رشته نگاه‌دارنده ما در گذر از صراط باشد.

سپاس‌گزارى از همه نويسندگان دانشور و فرزانه كتاب- كه بى همكارى صميمانه آنان اين مجموعه فراهم نمى‌آمد-، بويژه جناب حجّة الاسلام مهدى غلامعلى- كه افزون بر تأليف يك مقاله، رنج گردآورى و پيگيرى كار را به جان خريد- و نيز آقايان: محمّد دلّال موسوى و محمدباقر نجفى- كه در ويرايش و آماده‌سازى كتاب، نقش اصلى را داشته‌اند- و ديگر عزيزان دست اندركار، وظيفه‌اى اخلاقى است. خداى بزرگ منّان، همه آنان را در خدمت به نشر معارف اهل بيت عصمت و طهارت، توفيق دهد!

معاونت پژوهشى دانشكده علوم حديث‌