«پروردگارا،
من [يكى] از فرزندانم را در درّهاى بى كشت و زرع، نزد خانه محترم تو، سكونت
دادم. پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان
گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده، باشد كه سپاسگزارى كنند.»
«و
چون از فرزندان اسرائيل پيمان محكم گرفتيم كه جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر و
خويشان و يتيمان و مستمندان احسان كنيد و با مردم [به زبانِ] خوش سخن بگوييد و
نماز را بر پا داريد و زكات را بدهيد؛ آنگاه، جز اندكى از شما، [همگى] روى
برگردانديد.»
«و
آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مىكردند و به ايشان انجام
دادن كارهاى نيك و بر پا داشتن نماز و دادن زكات را وحى كرديم و آنان پرستنده ما
بودند.»
«و
به موسى و برادرش وحى كرديم كه شما دو تن براى قوم خود در مصر خانههايى ترتيب
دهيد و سراهايتان را رو به روى هم قرار دهيد و نماز برپا داريد و مؤمنان را مژده
ده.»
«پس
در حالى كه وى [زكريا] در محرابش به نماز ايستاده بود، فرشتگان، او را
ندا
در دادند كه خداوند تو را به [ولادت] يحيى كه تصديق كننده [حقانيت] كلمة اللّه
[عيسى] است و بزرگوار و خويشتندار [پرهيزنده از زنان] و پيامبرى از شايستگان است
مژده مىدهد».