الفصل الأربعون: قَضاءُ الفائِتَةِ

615. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: من نَسِيَ صَلاةً أو نامَ عَنها، فَكَفّارَتُها أن يُصَلّيَها إذا ذَكَرَها[879].

616. عنه صلى الله عليه و آله: إذا رَقَدَ أحدُكُم عَنِ الصَّلاةِ أو غَفَلَ عَنها، فَليُصَلِّها إذا ذَكَرَها، فَإِنَّ اللّهَ عَزَّ و جَلَّ يَقولُ: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي»[880].

617. الإمام الباقر عليه السلام‌ لَمّا سُئِل عَن رَجُلٍ صَلّى بِغَيرِ طَهورٍ أو نَسِيَ صَلَواتٍ لَم يُصَلِّها أو نامَ عَنها: يَقضيها إذا ذَكَرَها في أيِّ ساعَةٍ ذَكَرَها مِن لَيلٍ أو

نَهارٍ[881].

618. عنه عليه السلام: أربَعُ صَلَواتٍ يُصَلّيهِنَّ الرَّجُلُ في كُلِّ ساعَةٍ، صَلاةٌ فاتَتكَ، فَمَتى ما ذَكَرتَها أدَّيتَها ...[882].

619. الإمام الرضا عليه السلام: كُلُّ ما غَلَبَ اللّهُ عَلَيهِ، مِثلُ المُغمى عَلَيهِ الَّذي يُغمى عَلَيهِ في يَومٍ و لَيلَةٍ، فَلا يَجِبُ عَلَيهِ قَضاءُ الصَّلواتِ، كَما قالَ الصّادِقُ عليه السلام: كُلَّما غَلَبَ اللّهُ عَلَى العَبدِ فَهُوَ أعذَرُ لَهُ‌[883].

فصل چهلم: قضاى نماز

615. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس نمازى را فراموش كند يا خواب بماند، كفّاره‌اش آن است كه هرگاه به ياد آورد، بخواند.

616. هرگاه يكى از شما خواب ماند يا از نماز غافل شد، هرگاه به ياد آورد، آن را بخواند. كه همانا خداوند عز و جل مى‌فرمايد: نماز را براى ياد من به پا دار.

617. امام باقر عليه السلام‌ هنگامى كه از ايشان پرسيدند، مردى بى‌طهارت نماز خوانده و نمازهايى را فراموش كرده بخواند يا خواب مانده است‌ فرمود: هرگاه به ياد آورد در هر لحظه از شب و روز باشد آن‌ها را قضا مى‌كند.

618. انسان، چهار نماز را در هر زمان (كه بخواهد) مى‌خواند: نمازى كه از تو فوت شده است، پس هرگاه به ياد آوردى آن را به جا مى‌آورى ...

619. امام رضا عليه السلام: هر چه را خدا بر انسان چيره كند، مانند آن كه شب و روزى بيهوش بماند، قضاى نمازهايش بر او واجب نيست، همان گونه كه امام صادق عليه السلام فرمود: هر چه را خداوند بر بنده چيره كند، خود عذرش را مى‌پذيرد.

[879] صحيح مسلم: 1/ 477/ 315 عن أنس.

[880] مسند ابن حنبل: 4/ 368/ 12908 عن أنس، و الآية من سورة طه: 14.

[881] الكافي: 3/ 292/ 3، التهذيب: 23/ 266/ 1059 و ج 3/ 159/ 2، الاستبصار: 1/ 286/ 1046 كلّها عن زرارة.

[882] الكافي: 3/ 288/ 3، الفقيه: 1/ 434/ 1264، الخصال: 247/ 107 كلّها عن زرارة.

[883] علل الشرائع: 271/ 9 عن الفضل بن شاذان.