الفصل الثامن و الثلاثون: سيرَةُ أهلِ البَيتِ عليهم السلام فِي الصَّلاةِ

1/ 38

صَلاةُ النَّبيِّ صلى الله عليه و آله‌

556. جابِرُ بنُ عَبدِ اللّه: كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله لا يُؤَخِّرُ الصَّلاةَ لِطَعامٍ و لا لِغَيرِهِ‌[796].

557. الإمام عليّ عليه السلام: كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله لا يُؤثِرُ عَلَى الصَّلاةِ عَشاءً و لا غَيرَهُ، و كانَ إذا دَخَلَ وقتُها كَأَنَّهُ لا يَعرِفُ أهلًا و لا حَميًما[797].

558. عائِشَة: كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُحَدِّثُنا و نُحَدِّثُهُ، فَإذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ فَكَأَنَّهُ لَم يَعرِفنا و لَم نَعرِفهُ‌[798].

559. ابنُ طاووس: رُويَ: أنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله كانَ إذا قامَ إلَى الصَّلاةِ كَأَنَّهُ ثَوبٌ مُلقىً‌[799].

فصل سى و هشتم: روش اهل بيت عليهم السلام در نماز

1/ 38 نماز پيامبر صلى الله عليه و آله‌

556. جابر بن عبد اللّه: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله براى خوراك و يا چيز ديگرى، نماز را به تأخير نمى‌انداخت.

557. امام على عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شام و يا چيز ديگرى را بر نماز مقدم نمى‌داشت و هنگامى كه وقت نماز در مى‌رسيد، گويا خانواده و دوست را نمى‌شناسد[800].

558. عائشه: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله با ما و ما با او گفتگو مى‌كرديم. هنگام نماز كه مى‌شد گويا نه او ما را مى‌شناخته و نه ما او را مى‌شناختيم.

559. ابن طاووس: نقل شده: هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به نماز مى‌ايستاد، گويا ايشان جامه‌اى به كنار افكنده بود.

[796] السنن الكبرى: 3/ 105/ 5043.

[797] تنبيه الخواطر: 2/ 78، علل الشرائع: 350/ 5 عن ليث عن الإمام الصادق عليه السلام و فيه« كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله لا يُؤثِرُ عَلى صَلاةِ المَغرِبِ شَيئًا إذا غَرَبَتِ الشَّمسُ حَتّى يُصَلّيَها».

[798] عدّة الداعي: 139، عوالي اللآلي: 1/ 324/ 61 و زاد في آخره« شُغلًا بِاللّهِ عَن كُلِّ شَي‌ءٍ».

[799] فلاح السائل: 161.

[800] در علل الشرايع چنين آمده است:« پيامبر خدا هرگاه خورشيد غروب مى‌كرد، چيزى را بر نماز مغرب مقدم نمى‌داشت، تا اينكه آن را بخواند».