407. الإمام عليّ عليه السلام: مَن أتَى الصَّلاةَ عارِفًا بِحَقِّها غُفِرَ لَهُ‌[603].

408. عنه عليه السلام: ما أهَمَّني ذَنبٌ امهِلتُ بَعدَهُ حَتّى اصَلّيَ رَكعَتَينِ‌[604].

راجع: الحديث 128 و 217.

2/ 27

طَهارَةُ النَّفسِ‌

409. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: إنَّما مَثَلُ الصَّلاةِ فيكُم كَمَثَلِ السَّريِّ و هُوَ النَّهرُ عَلى بابِ أحَدِكُم يَخرُجُ إلَيهِ فِي اليَومِ و اللَّيلَةِ، يَغتَسِلُ مِنهُ خَمسَ مَرّاتٍ، فَلَم يَبقَ الدَّرَنُ مَعَ الغَسلِ خَمسَ مَرّاتٍ، و لَم تَبقَ الذُّنوبُ مَعَ الصَّلاةِ خَمسَ مَرّاتٍ‌[605].

410. الإمام الباقر عليه السلام: قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: لَو كانَ عَلى بابِ دارِ أحَدِكُم نَهرٌ فَاغتَسَلَ في كُلِّ يَومٍ مِنهُ خَمسَ مَرّاتٍ أ كانَ يَبقى في جَسَدِهِ مِنَ الدَّرَنِ شَي‌ءٌ؟ قُلنا[606]: لا، قالَ: فَإِنَّ مَثَلَ الصَّلاةِ كَمَثَلِ النَّهرِ الجاري كُلَّما صُلّيَ صَلاةٌ كَفَرَت ما بَينَهُما مِنَ الذُّنوبِ‌[607].

411. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: الصَّلَواتُ الخَمسُ كَفّارَةٌ لمِا بَينَها، أرَأَيتُم لَو أنَّ رَجُلًا كانَ لَهُ مُغتَسَلٌ بَينَ منزِلهِ و مُعتَمَلِهِ خَمسَةُ أنهارٍ، فَإِذَا انطَلَقَ إلى معتَمَلِهِ عَمِلَ فيهِ ما شاءَ اللّهُ فَأَصابَهُ الوَسَخُ و العَرَقُ، فَكُلَّما مَرَّ بِنَهرٍ اغتَسَلَ ما كانَ ذلِكَ يُبقِي مِن دَرَنِه؟ و كَذلِكَ الصَّلواتُ كُلَّما عَمِلَ خَطِيئةً أو ما شاءَ اللّهُ ثُمّ صَلَّى و دَعا و استَغفَرَ غفِرَ لَهُ ما كانَ فيهِ‌[608].

407. امام على عليه السلام: هر كس نماز را با آگاهى از حقيقتش به جا بياورد آمرزيده مى‌شود.

408. گناهى كه مهلت يابم پس از آن دو ركعت نماز بخوانم، مرا انديشناك نمى‌كند.

2/ 27 پاكى جان‌

409. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مثال نماز در ميان شما، مثال جوى آبى است كه بر خانه يكى از شما روز و شب روان باشد و او پنج بار خود را در آن بشويد. پس (همان گونه كه) هيچ چركى با پنج بار شستن باقى نمى‌ماند، گناهان نيز با پنج بار نماز خواندن، باقى نمى‌مانند.

410. امام باقر عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اگر بر در خانه يكى از شما، جويى باشد و هر روز پنج بار خود را در آن بشويد، در تن وى چركى باقى مى‌ماند؟ گفتيم:[609] نه. فرمود: پس همانا مثال نماز، مثال همان جوى روان است كه هرگاه نماز مى‌گزارد، آنچه گناه ميان آن دو (نماز) است پاك مى‌كند.

411. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: نمازهاى پنجگانه كفّاره ميان آنان است. اگر مردى ميان منزل و محل كارش، پنج جوى آب براى شست و شوى خويش داشته باشد و هرگاه به محل كارش برود و در آن كار كند و عرق بريزد به اين جويها مى‌رود و خود را پاكيزه مى‌سازد، آيا از چرك و كثيفى‌

وى چيزى مى‌ماند؟ نمازهاى پنجگاه نيز چنين است، هرگاه خطايى از او سرزند يا آنچه خدا خواهد بشود، نماز بگزارد و دعا كند و آمرزش بطلبد، هر چه در اوست آمرزيده گردد.

[603] الخصال: 628/ 10 عن أبي بصير و محمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام، تحف العقول: 117.

[604] نهج البلاغة: الحكمة 299، غرر الحكم: 9662، الدعوات: 120/ 287.

[605] الفقيه: 1/ 211/ 640، أمالي المفيد: 189/ 16 عن جابر؛ صحيح مسلم: 1/ 463/ 284 عن جابر نحوه.

[606] الظاهر أنّ الصحيح:« قالوا: لا».

[607] التهذيب: 2/ 237/ 938 عن أبي بصير، عوالي اللآلي: 1/ 109/ 12 عن أبي هريرة نحوه؛ صحيح مسلم: 1/ 462/ 283، سنن النسائي: 1/ 231 كلاهما عن أبي هريرة، سنن ابن ماجة: 1/ 447/ 1397، مسند ابن حنبل: 1/ 156/ 518 كلاهما عن عثمان كلّها نحوه.

[608] كنز العمّال: 7/ 310/ 19027 عن معجم الأوسط.

[609] گويا درست چنين باشد:« گفتند: نه».