«در آيه : يَا أَيُّهَا
الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَکونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ[287] (اى کسانى که ايمان آورديد ، از خدا بترسيد
و با راست گويان باشيد) خداى سبحان به بودن بى چون و چرا با «صادقان ؛ راست گويان» فرمان داد . و اين امر ، عصمتِ آنان را اقتضا دارد ؛ زيرا امر اين گونه ، به پيروى کسى که از زشتى مصون نيست ، قبيح
مىباشد ؛ چرا که
اين کار به امرِ به قبيح مىانجامد .
آن گاه که اين مطلب در امامت ثابت شد ، ويژه بودن آن به اميرالمؤمنين و اولاد معصوم او به اجماع ثابت مىشود ؛ زيرا هيچ يک از امّت اين را در آيه نگفت جز اينکه به آنان تخصيص داد .
بدان خاطر که اين صفات براى غير آنها
ثابت نيست ، و جز آنها اين ويژگىها را ادعا نکردهاند .[288]