اذان، هزاران بار در زمان حیاتِ پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم با صدای بلند، بر زبان بلال (مؤذن آن
حضرت) جاری شد، افراد بسیاری آن را شنیدند و نسل اندر
نسل، این کار ادامه یافت.
به نظر میرسد، در این شعار
اسلامی، نباید میان مسلمانان، اختلافی باشد. اما ـ با
کمال تأسف ـ بر اثر حوادث و جریاناتِ سیاسی که پس از رحلت
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم روی داد و زد و بندها و تصمیمهایی
که پشت پرده صورت گرفت، اَذان نیز مانند دیگر اصول و احکام
زیربنایی اسلام، دستخوش تغییر گردید و
اختلافاتی در آن ریشه دواند.
نخستین اختلاف، در تشریعِ اذان نمود
یافت که در پی آن، مشهور اهل سنت بُن مایه اذان را
خوابی میدانند که یکی از صحابه دید[6] و بر اساسِ آن، پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم دستور اذان داد.
[6]. عبدالله
بن زید بن ثعلبة بن عبد ربه انصاری یا عُمَر یا ابوبکر.