پيداست كه انصار و اهل بيت (عليهم السلام) موضع گيرى يكسانى دارند ، به فرموده پيامبر(صلى الله عليه وآله) حُبِّ آنان ايمان است ودشمنى با آنها نشانه نفاق[77].

اگر سيره انصار و تاريخ آنان را بررسى كنيم ، مى بينيم كه آنان در عهد خلفا تحت فشار قرار داشتند . ابوبكر و عمر مسئوليتى را به آنان نسپردند و خلفا فرماندهى در جنگ ها و امارات را واگذار به آنها نكردند[78] ، بلكه پيوسته با ابوبكر و عثمان درگير بودند و ابوبكر به تعهد خويش نسبت به انصار كه گفت : نحن الأُمَراء وأنتم الوُزَراء[79](ما امير باشيم و شما وزير) وفا نكرد ، عُمَر گفت : وتَخَلَّفتْ عنّا الأَنصارُ بأَسْرها[80] ; انصار ـ همه شان ـ تخلُّف كردند [ و براى بيعت با ما حاضر نشدند ] .

نگارنده با آمارگيرى از نام هاى تخطئه كنندگان خلفاى سه گانه ، دريافت كه بيشتر آنان از مُدوِّنان و انصارند[81] و اين بدان معناست كه

[77] . صحيح مسلم 1 : 85 ، كتاب الايمان (و جلد 4 ، ص1948 ، باب فضائل الأنصار) ; صحيح ترمذى 5 : 7635 ; كنز العمّال 13 : 106 -

[78] . بنگريد به ، الكامل فى التاريخ 2 : 346 و402 و420 -

[79] . أنساب الأشراف 1 : 548 -

[80] . صحيح بخارى 4 : 111 ; تاريخ طبرى 2 : 446 ; مسند احمد 1 : 55 -

[81] . بنگريد به ، وضوء النبى : 411 ـ 435 ، نسبة الخبر إلى عبدالله بن زيد الأنصارى .