اختلاف نقل ها از امام على (عليه السلام) شبهه ناك بودنِ اين مسئله را دو چندان مى سازد ; گاه از امام على (عليه السلام) نقل مى كنند كه پيامبر (صلى الله عليه وآله) روز جنگ خيبر از آن نهى كرد ، در خبر ديگر است كه در جنگ حُنَين به اين كار دست يازيد ، و در خبر سوم است كه در غزوه تبوك اين سخن را گفت[6] .

با نگاهى گذرا مى توان نادرستى ادعاى مكتب خلفا را ثابت كرد ; چرا كه گروهى از صحابه (ابن عباس[7] ، ابن عمر[8] ، سعد بن

[5] . قول به تحريمْ به ابن عباس ، ابن مسعود و جابر نيز نسبت داده شده است (نگاه كنيد به ، فتح البارى 9 : 142 ; أحكام القرآن [ جصاص ] 2 : 147 ; الجامع لأحكام القرآن 5 : 132 ; المغنى [ ابن قدامه ] 7 : 572 ; المبسوط [ سرخسى ] 5 : 152 ; المهذب 2 : 46 ; تحفة الأحوذي 4 : 267) .

در حالى كه ثابت و قطعى است كه اينان به حلال بودنِ متعه قائل بوده اند (نگاه كنيد به ، المحلّى 9 : 519) از امام على (عليه السلام) و ابن عباس روايت شده كه : «اگر عمر از متعه نهى نمى كرد ، جز انسان شقى (تيره بخت) زنا نمى كرد» (بنگريد به ، النهايه 2 : 249 و488) اين سخن ، نسبتِ تحريم متعه را به امام على (عليه السلام) ، ضعيف مى سازد .

[6] . فتح البارى 9 : 137 ; احكام القرآن قرطبى 5 : 131 -

[7] . زاد المعاد 1 : 121 ـ 213 ; مسند احمد 1 : 327 ; ارشاد النقاد (صنعانى) : 24 ـ 25 ; سنن ترمذى 2 : 295 -

[8] . سنن ترمذى 2 : 159 ، حديث 823 ; ارشاد النقاد : 25 -