كند تا حديث صحيح برايش روشن شود[117] و حديث دروغ را بشناسد ؛ و به صرف احتمالي كه می‌داد جايز نبود به محو حديث و سوزاندن آن دستور دهد وگرنه اين كار ، ضايع ساختن حديث و كوتاهي در نگهداری آن است .

نکته شایان اشاره اين است که : متونی كه بر سخت‌گیری صحابه در نقل اخبار و پذیرشِ آن‌ها ، تأكيد دارند و بيم سعد بن ابي وَقّاص و عبدالله بن مسعود و . . . از نقل حديث (و اينكه مبادا در حديث زياده و كم شود) و سخن زيد ـ كه گفت : سالمند و پير شديم و احاديث پيامبر از يادمان رفت ـ همه بر نادرستي مقوله حراست از حافظه تأكيد دارند .[118] 

[117]. در خبري كه رافع بن خديج از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم روايت كرد (و پيش از اين ذكر شد) اين مطلب آمده است.

[118]. الأضواء علی السنّة المحمديّة: 55 ـ 58؛ حديث زيد در مأخذ زيادي آمده است، از جمله؛ سنن ابن ماجة 1: 11، حديث 25؛ مسند احمد 4: 370، حديث 19323 ـ 19324.