ظهور اسلام و بعثت پیامبر اکرم (611 میلادی)، با دوران پادشاهی خسرو پرویز (628- 590 م) مصادف بود و در زمان خسرو پرویز، پیامبر اسلام صلی اللّه علیه و آله و سلّم از مکّه به مدینه هجرت فرمود (روز آدینه 16 ژوئیه 622) و این واقعه، مبدأ تاریخ مسلمانان گردید.
در این ایام، دو دولت بزرگ و نیرومند (روم شرقی و ایران ساسانی)، بر قسمت اعظم دنیای متمدن آن روز حکمرانی داشتند. از دیرباز برای تسلط و حکمرانی جهان، با یکدیگر در جنگ و ستیز بودند. [1]
جنگ‌های ممتد ایرانیان با رومیان، از دوران سلطنت انوشیروان (589- 531 م) آغاز شد و تا زمان خسرو پرویز ادامه داشت و مدت 24 سال به طول انجامید.
خسارات سنگین و مخارج هنگفتی که ایران و روم، در این جنگ‌ها متحمل شده بودند؛ هر دو دولت را از کار انداخت و جز شبحی از این دو قدرت نیرومند باقی نماند.
برای اینکه اوضاع ایران را از جهات مختلف به خوبی بررسی کنیم؛ لازم است وضع حکومت‌ها را از پایان سلطنت انوشیروان، تا آغاز ورود مسلمانان به اختصار مطالعه کنیم: فروغ ابدیت، جعفر سبحانی 70 تجمل‌پرستی در دوران ساسانیان ..... ص : 70

پادشاهان ساسانی، عموما تجمل‌پرست و پرتشریفات بودند. دربار پرطمطراق ساسانی و زرق و برق آن، چشم‌ها را خیره می‌ساخت.