هدف اساسی از اعزام این دسته‌ها و عقد پیمان‌های نظامی با قبیله‌هایی که در مسیر تجارت مکیان می‌زیستند؛ آگاه ساختن قریش از قدرت نظامی و نیرومندی مسلمانان بود. خصوصا هنگامی که خود پیامبر در آن‌ها شرکت می‌کرد و با گروه انبوهی سر راه کاروان قریش توقف می‌نمود. رهبر عالی قدر اسلام می‌خواست به حکومت مکّه بفهماند که کلیه خطوط بازرگانی شما در اختیار ما است و ما هر موقع بخواهیم می‌توانیم جلو بازرگانی شما را بگیریم.
تجارت برای مردم مکّه امری حیاتی بود و کالاهایی که از آنجا به طائف و شام حمل و نقل می‌شد، اساس اقتصاد زندگی مکیان را تشکیل می‌داد. اگر این خطوط از طرف نیروهای دشمن تازه نفس و هم‌پیمانان آنان مانند «بنی ضمره» و «بنی مدلج» تهدید می‌شد، بنای زندگی آن‌ها فرو می‌ریخت.
هدف از اعزام این هیئت‌ها این بود که قریش بداند شاهراه بازرگانی آن‌ها در دست مسلمانان قرار گرفته است. اگر آنان در لجاجت خود باقی بمانند و از نشر و تبلیغ آیین اسلام جلوگیری کنند و مسلمانان محیط مکّه را اذیت کنند، شریان‌های حیاتی آنان قطع خواهد شد.