1. بائده: و آن به معنای نابود شده است، زیرا این قوم بر اثر نافرمانیهای پیاپی، با بلاهای آسمانی و زمینی نابود گشتند. شاید آنان همان قوم عاد و ثمود بودند که در قرآن مجید از آنها به طور مکرر یاد شده است. 2. قحطانیان: فرزندان یعرب بن قحطان که در «یمن» و سایر نقاط جنوبی عربستان مسکن داشتند و آنان را عرب اصیل مینامند. یمنیهای امروزی و قبیلههای «اوس» و «خزرج» که در آغاز اسلام دو قبیله بزرگ در مدینه بودند، از نسل «قحطان» اند. آنان حکومتهای زیادی داشتند و در عمران و آبادی خاک یمن بسیار کوشیده و تمدنهایی را از خود به یادگار گذاشتهاند. امروز کتیبههای آنان با اصول علمی خوانده میشود و تا حدودی تاریخچه «قحطانی» را روشن میکند و هر چه درباره تمدن عرب قبل از اسلام گفته میشود، همگی به همین گروه، آن هم در سرزمین یمن بستگی دارد. 3. عدنانیان: فرزندان حضرت اسماعیل، فرزند ابراهیم خلیل علیه السّلام میباشند که ریشه این تیره را در بحثهای آینده روشن خواهیم ساخت. خلاصه اینکه: ابراهیم مأمور شد که فرزند خود اسماعیل را با مادر وی «هاجر» در سرزمین مکّه جای دهد، ابراهیم علیه السّلام هر دو را از خاک فلسطین به جانب دره عمیقی (مکّه) که بیآب و علف بود حرکت داد، دست لطف و مهر پروردگار جهان به طرف آنان دراز گردید و چشمه زمزم را در اختیار آنان گذاشت، اسماعیل با قبیله «جرهم» که در نزدیکی مکّه خیمه زده بودند وصلت کرد. وی صاحب فرزندان زیادی شد که یکی از آنان «عدنان» است که با چند واسطه، نسب وی به اسماعیل میرسد. فرزندان عدنان، به تیرههای گوناگونی تقسیم شدند و از میان آنان قبیلهای که مشهور شد قبیله قریش و در میان آنان «بنی هاشم» بودند.