تمدن درخشان و با عظمتی دارد؛ یمن مقر سلطنت ملوک «تبایعه» (جمع تبع) بود و آنان سالیان دراز در یمن حکومت کردهاند، یمن قبل از اسلام، مرکز مهمّ تجارت بود و در حقیقت چهار راه عربستان به شمار میرفت. معادن زرخیز عجیبی داشت و طلا و نقره و احجار کریمه آن، به خارج کشور صادر میگردید. آثار و نمونههای تمدن آن روز یمن تا امروز باقی است. مردم باهوش یمن، در دورانی که وسایل کارهای سنگین در دست بشر نبود، توانسته بودند با همت بلند خود ساختمانهای جالب و مرتفع، بنا کنند. سلطانهای یمن، حکومتهای بیمنازعی داشتند، ولی در عین حال از اجرای نظام نامه حکومت که دانشمندان یمن تصویب و تدوین کرده بودند خودداری نمیکردند و در قسمت کشاورزی، باغداری، گوی سبقت را از دیگران ربوده، آییننامهای دقیق برای کشت و زرع زمینها و آبیاری مزارع و باغها تهیه کرده و به مورد اجرا گذاشته بودند. از این لحاظ، کشورشان از کشورهای ممتاز و مترقی آن دوران شمرده میشد. «گوستاولوبون»- مورخ معروف فرانسوی- درباره یمن مینویسد: در تمام عربستان نقطهای خرّمتر و حاصلخیزتر از یمن نیست. «ادریسی» مورخ شهیر قرن دوازده، درباره شهر «صنعاء» چنین مینویسد: آنجا دار السلطنه عربستان و پایتخت یمن است و ابنیه و قصور این شهر، معروف دنیاست، منازل و مساکن معمولی شهر با سنگهای تراشیده بنا شده است. این آثار شگفتآوری که از حفاریها و کاوشهای اخیر خاورشناسان به دست آمده است، تمدن شگفتانگیز دوران گذشته یمن را، در قسمتهای مختلف آن «مأرب»، «صنعا» و «بلقیس» ثابت مینماید. در شهر مأرب (شهر معروف سبا)، کاخهای آسمان خراش که دروازهها و طاقهای