این کتاب آسمانی (تورات) در بیان سرگذشت پیامبران، آنچنان گرفتار پریشان‌گویی شده که هرگز نمی‌توان آن را به «وحی» نسبت داد. ما نمونه‌هایی را در این باره نقل می‌کنیم، تا روشن شود که اگر پیامبر قرآن را از راهب فراگرفته است، پس چرا محتویات زننده تورات در قرآن او نیست؟ مثلا:
1- در سفر پیدایش، باب 32، جمله‌های 25- 30 می‌گوید: خدا، یک شب تا طلوع فجر با یعقوب کشتی گرفت.
2- خداوند، به آدم دروغ گفته بود که اگر از میوه این درخت بخوری، می‌میری. در صورتی که اگر از این درخت می‌خوردند مانند خدا، به نیک و بد عارف می‌شدند، چنان که خوردند و آشنا شدند. [1]
3- تورات، نزول دو فرشته را بر ابراهیم چنین شرح می‌دهد: خدا، با دو فرشته به زیر آمد تا درباره مردم تحقیق کند، آنچه به او می‌رسد راست است یا دروغ. از این جهت، بر ابراهیم ظاهر شد. ابراهیم گفت: آبی بیاورم تا پاهای خود را شستشو دهم، سپس خدا و دو فرشته خسته بودند، استراحت کردند و غذا خوردند. [2]
خواننده گرامی، می‌تواند داستان‌های قرآن را هم مطالعه و سپس داوری کند که آیا ممکن است گفته شود: قرآن با این عظمت، مطالب مربوط به پیامبران را، از این تورات گرفته است؟ اگر از تورات گرفته، پس چرا ذرّه‌ای از این خرافات در لابه‌لای آن نیست.

ما سه مطلب از انجیل آسمانی را نقل می‌کنیم تا روشن شود که مأخذ قرآن مسلمانان همان انجیل بوده یا نه؟