نسخه های چاپی:
چاپ نشده است.
منابع:
اثر آفرینان 4/287؛ تذکره ی روز روشن 528؛ تذکره ی شعرای کشمیر، بخش 3، 3/1092؛ تذکره ی مجمع النفائس 2/1206؛ تذکره ی میخانه 443، 674-679؛ الذریعه 3/50-51، 241 و 9/832 و 12/112 و 16/117 و 18/297؛ ریاض العلماء 6/224؛ ریحانه الادب 4/337-340؛ تذکره ی صبح گلشن 317؛ فرهنگ سخنوران 447؛ فهرست استوری 743، 1331؛ فهرست چارلز ریو 1/317؛ فهرست کتابهای چاپی فارسی 1/1043؛ فهرست نسخه های خطی فارسی 6/4680؛ فهرست واره کتابهای فارسی 1/573 و 2/1307؛ قاموس الاعلام 5/3410؛ کاروان هند 2/2/1012-1013؛ گلزار جاویدان 2/1080؛ مولفین کتب چاپی فارسی و عربی 6/94؛ نگارستان سخن 75.
«محمود صابر استرآبادی»
000-1181ه-.ق.
«میر محمود استرآبادی» متخلّص به «صابر»، از شاعران فارسی سرای «ایران» در «دهلی» بود.
پدرش از مردم «استرآباد» بود. او به «دهلی» سفر کرد و فرزندش «محمود» در «دهلی» به دنیا آمد.
میر محمود در سال 1140ه-.ق.، هنگام بازگشت از عتبات عالیات، در «تته» سکونت اختیار کرد.
صابر استرآبادی به دو زبان فارسی و اردو شعر می سرود و بیشتر اشعارش مرثیه در خصوص ائمه ی اطهار علیهم السلام است.
آثار:
1. دیوان شوق افزا
این دیوان به زبان اردو، و به سال 1181ه-.ق. تکمیل و گردآوری شده است.
نسخه های خطی:
هیچ نسخه ی خطی به دست نیامد.
2. دیوان
این دیوان به زبان فارسی است.
3. روضه الشهدای منظوم
صابر استرآبادی کتاب «روضه الشهدای» «حسین واعظ کاشفی» متوفای 910ه-.ق. را به نظم کشیده و به شعر فارسی سروده است.
دانشنامه ادب فارسی در شبه قاره هند 4/1576؛ فرهنگ سخنوران 320؛ گلزار جاویدان 2/768؛ مقالات الشعراء 355.