«محمدشفیع بن محمدعلی استرآبادی»

ح. 1045- بعد 1117ه-.ق.

«ملا محمدشفیع» فرزند «مولا محمدعلی بن احمد بن کمال الدین حسین استرآبادی» است. او از علمای بزرگ «شیعه» و نواده ی دختری «علامه مجلسی» است.

شیخ محمدشفیع در حدود سال 1045ه-.ق. در خاندانی برخوردار از علم و عمل، گام بر عرصه ی گیتی نهاد.

وی پس از تکمیل مقدمات علوم در زادگاهش، به حوزه ی درس پدرش شتافت و مدارج عالی دانش و اجتهاد را طی کرد.

شیخ محمدشفیع، چون به درجه ی اجتهاد نایل گشت، از پدرش و مراجع تقلید عصر خویش اجازه ی اجتهاد دریافت کرد.

هم چنین به تعدادی از علما، از جمله به «مولا محمداکمل بهبهانی»، پدر «آقاباقر وحید بهبهانی»، اجازه داد.

«وحید بهبهانی» به واسطه ی پدرش از وی نقل حدیث می کند. نیز «سید محمد بن علی بن حیدر مکی» به سال 1117ه-.ق. از وی اجازه دریافت نمود.

سال مرگ شیخ محمدشفیع مشخص نیست. اما مسلم است که پس از تاریخ فوق درگذشته است.

آثار:

1. اجازه

به گزارش «آقابزرگ»، محمدشفیع استرآبادی، برای یکی از شاگردانش به نام «اسماعیل» که نزد وی تحصیل کرده بود، اجازه ای به تاریخ 1075ه-.ق. نگاشته است.

نسخه های خطی:

1 نسخه ی خطی از این اجازه بر روی نسخه ی «شرح قصیده ی میمیه ی فرزدق» که در «کتابخانه ی آیت الله العظمی