«محمدابراهیم بن مهدی قلی ظهیرالدوله قاجار»

000-1240ه-.ق.

از آنجا که طایفه ی قاجار از زمان «صفویان» در «استرآباد» مستقر شدند، می توان آنان را از مردم «استرآباد» به حساب آورد.

پدر محمدابراهیم ظهیرالدوله، «مهدی قلی خان»، برادر «آقامحمدخان قاجار» نیز از مردم «قوانلو (قویونلو)» و ساکن «استرآباد» بود و در همانجا زاده شد، بالید و درگذشت.

هنگام مرگ «مهدی قلی»، محمدابراهیم کودکی بیش نبود. به احتمال زیاد، تولد وی در همان «استرآباد» واقع شده است. لیکن در «کرمان» و «تهران» و دیگر شهرها زندگانی و سرانجام در «تهران» جان به جان آفرین تسلیم کرد.

محمدابراهیم، پسرعمو، پسر خوانده و داماد «فتحعلی شاه» بود. او مدتهای طولانی حکومت «کرمان» را به دست داشت.

در چندین عملیات نظامی، لشکرکشی و سرکوب شورش شرکت جست. خدمات عمرانی، فرهنگی و ادبی نیز انجام داد. چند بنای مدرسه، حمام، آب انبار و خلوت خانه از خود برجای نهاد.

روی هم رفته او را فرمانروایی ادیب، شعرشناس و شعر دوست توصیف کرده اند. در اشعارش «طغرل» تخلّص می کرد.

ظهیرالدوله لقبی بود که «فتحعلی شاه» به او داده بود. محمدابراهیم ظهیرالدوله، نزد شاه از احترام خاصی برخوردار بود.

فرزندش «محمدکریم» از بزرگان و رهبران فرقه ی «شیخیه« در «کرمان» بود.

بنابراین به اعتبار سکونت پدرانش در «جرجان» و «استرآباد»، می توانیم او را در زمره ی صاحبان اثر و تالیف «استرآباد» به شمار بیاوریم.

آثار:

دیوان شعر

نسخه های خطی:

هیچ نسخه ی خطی به دست نیامد.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

اثر آفرینان 4/109؛ تذکره ی محمدشاهی 446؛ حدیقه الشعراء 2/1123-1125؛ دایرهالمعارف بزرگ اسلامی 2/495-497؛ الذریعه 9/649؛ ریحانه الادب 4/59؛ سفینه محمود 1/44؛ شرح حال رجال ایران 1/21؛ فرماندهان کرمان 566؛ فرهنگ زندگی نامه ها 1/159؛ فرهنگ سخنوران 357؛ گلزار جاویدان 2/852؛ مصطبه خراب 119؛ مکارم الآثار 4/1105؛ نام آوران علم و اجتهاد کرمان 515؛ نگارستان دارا 18.