«مجتبی مینوی»

1320-1398ه-.ق.

«مجتبی مینوی» فرزند «عیسی» فرزند «محمدحسن شریعتمدار استرآبادی» است. نیای بزرگش، «حاج شیخ محمدجعفر شریعتمدار استرآبادی» از علمای مشهور «استرآباد» است.

روان شاد، استاد مجتبی مینوی، در خاندانی که پشت در پشت روحانی و اهل علم و ادب بودند، به تاریخ 19 بهمن سال 1282 شمسی برابر با 1320 ه-. ق.، در «تهران» دیده به جهان گشود.

کودکی را در «سامرا» گذراند و مقدمات را در آنجا آموخت. پدرش که از شاگردان ممتاز «شیخ محمدتقی شیرازی» بود، پس از نیل به درجه ی اجتهاد، رهسپار «ایران» گردید و مجتبی، ادامه ی تحصیلات را در مدارس امانت و افتخاریه گذراند. دوره متوسطه را در دارالفنون به پایان برد. از سال 1298ش؛ به دلیل عزیمت پدرش به عدلیه ی «رشت»، مجبور به مسافرت به آنجا شد.

از سال 1299ش. در دارالمعلمین تحصیل کرد. پس از اشتغال پدرش در مجلس شورای ملی، مدت 2 سال به عنوان تندنویس در مجلس به کار پرداخت. در همین دوره آموزش زبان پهلوی را نزد «پرفسور هرتسفلد» آلمانی آغاز کرد.

از سال 1307ش. به عنوان معاون دفتر سرپرستی محصلین در سفارت «ایران» در «فرانسه» مشغول به کار شد. اما پس از چند ماه به «ایران» بازگشت و در «کتابخانه ی معارف» (ملی امروز) به کار پرداخت.

او در این سال ها با «محمدعلی فروغی»، «سید حسن تقی زاده» و «علامه محمد قزوینی» آشنا شد. مدت چهار سال در دفتر سرپرستی محصلین «ایران» در سفارت «ایران» در «انگلیس» به کار اشتغال ورزید. در همین دوره به تکمیل زبان های انگلیسی و فرانسه پرداخت.

یک سال بعد مجدداً به «انگستان» بازگشت و مدت 15 سال اقامت گزید. در این دوره با بسیاری از خاورشناسان مشهور مانند «ولادیمیر مینورسکی»، «دنیس رایس» و ... آشنا شد و مراوده کرد.

از سال 1328ش. که به دعوت دانشگاه «تهران» به «ایران» بازگشت و ضمن تدریس به ماموریت های پژوهشی در کتابخانه های «ترکیه» فرستاده شد، مطالعات و پژوهش های علمی و ریشه دار وی آغاز گردید.

او در ده ها کنگره و سمینار علمی شرکت جست. تعداد زیادی مقاله انتشار داد و تالیفاتی را از خود به یادگار نهاد.

آثار:

1. آزادی و آزادفکری

مجموعه ی هفت مقاله از استاد مجتبی مینوی، درباره ی آزاداندیشی و دموکراسی است. این مقاله ها پیش تر در نشریات «ایران» منتشر گردیده بود. لیکن به همت و کوشش «ماه منیر مینوی» یک جا، به صورت کتاب منتشر شد.

نسخه های خطی:

هیچ نسخه ی خطی به دست نیامد.

نسخه های چاپی:

این کتاب بارها چاپ شده است. یکی از قدیم ترین چاپ های آن به سال 1338ش. در «تهران» و توسط