«سید ابوطالب بن میرزا بیک فندرسکی»

قرن 12 ه-.ق.

فقیه، فیلسوف، مفسر، ادیب، شاعر و صاحب آثاری متنوع در علوم مختلف، «میرابوطالب» فرزند «جلال الدین میرزا بیک موسوی فندرسکی» دانشمندی بزرگ در سده ی یازده و دوازده است. او نوهی دختری میرزا «ابوالقاسم میرفندرسکی» و از شاگردان «علامه مجلسی» و «آقا حسین خوانساری» و معاصر میرزا «عبدالله افندی» صاحب «ریاض العلما» است. پدرش «میرزا بیک»، اهل علم و هنر بود. براساس شجره نامه ای که در یکی از نسخه های خطی «تحفه العالم» موجود است، نیاکان پدری و مادری میرابوطالب از سادات صحیح النسب و «فندرسکی» هستند.

میرابوطالب فندرسکی، در فقه، تفسیر، نجوم، فلسفه، شعر و ادب مهارت داشت و در هر کدام از موضوعات فوق، اثری قابل توجه برجای نهاده است. او در شعر «ابوطالب» تخلّص میکرد.

باوجود اینکه ابوطالب فندرسکی، استادی درخور و صاحب نظری مورد توجه بود، شرح زندگانی، مراحل تحصیل و فهرست همهی آثارش به ما نرسیده است. آنچه مسلم است اینکه در «اصفهان» و در یک خانواده مشهور علم و ادب دیده به جهان گشود. درهمانجا رشد کرد و تحصیلاتش را به پایان برد. عاقبت در «اصفهان» دیده از جهان فروبست و در کنار جدش «میرفندرسکی» در «تخت فولادِ» «اصفهان»، تن به خاک سپرد.

از تعابیر و احتراماتی که «علامه ی مجلسی» در اجازه ای برای میرابوطالب فندرسکی نگاشته است، به شهرت و رتبه علمی و ادبی وی می توان پی برد. همچنین از این اجازه، سابقه ی دیرین دوستی میان او و «علامه ی مجلسی»، آشکار می گردد.

قرار گرفتن میرابوطالب فندرسکی در زمرهی مولفان «جرجان» و «استرآباد»، از آن روی است که اجداد وی از «فندرسک» «استرآباد» برخاستند. آنها به دلیل رونق حوزهی علمیهی «اصفهان»، درپایتخت آن روزگار «ایران» سکنا گزیدند و نسل های بعدی خاندان های فندرسکی، در «اصفهان» زندگانی کردند.

آثار:

1. اکسیر و کیمیاء

این کتاب ظاهراً در مسائل شیمی و ترکیبات عناصر تالیف شده است.

نسخه های خطی:

اگر گزارش فهرست نسخه های خطی «کتابخانه ی آیت الله العظمی گلپایگانی» درست باشد، یک نسخه ی خطی از آن به شماره 108/38 در کتابخانه ی یاد شده موجود است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

2. رسالهای در بیان و بدیع و اقسام تشبیه، استعاره و کنایه

آغاز (1):

«بسمله، افتتاح بیان بدیع روشان ... چراغ دودمان امامت»

آغاز (2):

«حمد و ثنای خالقی را جلت کلمته که در مبداء ...»