«ابوبکر بن زکی قونوی»

صدر قونوی/ 000-694ه-.ق.

«صدر الدین ابوبکر بن زکی قونوی» ملقب به «صدر»، از آن روی در این مجموعه ذکر می شود که وی را از نوادگان «فخر الدین اسعد گرگانی» به شمار آورده اند.

صدر قونوی، پزشکی حاذق، دبیری ماهر و شاعری خوش ذوق توصیف شده است.

او ظاهراً در «قونیه» زاده شد و در آنجا رشد کرد. فن دبیری و انشا را نزد «بدر الدین یحیی بن زکریا»، از دولتمردان بلند پایه ی دستگاه سلجوقی آموخت. پزشکی را از «اکمل الدین نخجوانی» فراگرفت و در ادب فارسی و عربی مهارت یافت.

صدر الدین قونوی روزگار خویش را به کارهای دیوانی و دبیری گذراند. مدتی در «قیصریه» زیست و به «امیر نصرت الدین» خدمت کرد. چندی هم به خدمت «بهاء الدین محمد ملک السواحل» متوفای 676ه-.ق. درآمد.

اواخر عمرش را به عزلت و سیر و سلوک گذراند و در زادگاهش، سکونت اختیار کرد تا درگذشت.

آثار:

1. روضه الکتاب و حدیقه الالباب

این اثر حاوی شصت و هشت نامه ی صدر الدین ابوبکر قونوی به امیران و حاکمان روزگارش است. نامه های قونوی نثری آمیخته با آرایه های ادبی، ولی ساده و روان دارد. محتوای آنها آکنده از فواید ادبی و تاریخی است.