«عبدالرحمن بن محمد ادریسی استرآبادی»

000 – 405 (445)ه-.ق.

محدث و مورخ قرن چهارم ه-. ق.، «ابوسعد عبدالرحمن (عبدالله) بن محمد بن محمد بن عبدالله بن ادریس استرآبادی جرجانی»، در «جرجان» متولد شد.

او پس از فراگیری مقدمات، به شنیدن و نقل حدیث روی آورد. سفرها کرد و از «ابوالعباس اصم» و «ابواحمد بن عدی» و «ابوبکر اسماعیلی» و «خلیل سجزی» در شهرهای مختلف، حدیث شنید و به دیگران نقل کرد.

عبدالرحمن ادریسی پس از سفرهایش، رهسپار «سمرقند» شد و در آنجا سکنا گزید تا وفات کرد.

برخی منابع مانند «زرکلی» در «الاعلام»، وفاتش را در «استرآباد» نوشته اند. همین منبع، در جای دیگری نام او را عبدالله نوشته است.

آثار:

1. تاریخ استرآباد

ظاهراً تاریخ عمومی «استرآباد» و بیان رجال و مشاهیر آن شهر است.

نسخه های خطی:

هیچ گزارشی از نسخ خطی آن در دست نیست.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

2. تاریخ سمرقند

نسخه های خطی:

هیچ گزارشی از نسخ خطی آن در دست نیست.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

3. الشیوخ و الابواب (الابواب و الشیوخ)

نسخه های خطی:

هیچ گزارشی از نسخ خطی آن در دست نیست.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

الاعلام زرکلی 3/325 و 4/121؛ الانساب سمعانی 1/99-100؛ ایضاح المکنون 1/213؛ البدایه و النهایه 11/354؛ تاریخ بغداد 10/302-303؛ تاریخ جرجان260؛ تذکره الحفاظ 3/1062-1063؛ سیر اعلام النبلاء 14/403 و 16/94، 521 و 17/79، 115؛ شذرات الذهب 5/31؛ العبر فی خبر من غبر 3/92؛ عیون التواریخ 13/5؛ فرهنگ نام‌آوران خراسان 44؛ کشف الظنون 281،296؛ لباب الالباب 1/291؛ لغت نامه ی دهخدا (ذیل ادریسی) 1563؛ معجم المولفین 2/119؛ المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک 7/273؛ النجوم الزاهره 4/237؛ هدیه العارفین 1/515.