«عاشور استرآبادی»

قرن 12ه-.ق.

درباره ی عارف و ادیب استرآبادی که اشعاری به فارسی سروده و یک قطعه منظومه ی عرفانی را ترجمه کرده است، آگاهی بسیار اندکی در دست داریم.

نخست «آقابزرگ» گزارش مختصری از وی به دست داده است. در این گزارش، گفته می شود: مرحوم «ملا صدرای شیرازی»، در تفسیر سوره فاتحه یک منظومه ی عرفانی را نقل کرده است که عاشور استرآبادی آن را به فارسی ترجمه و به نظم سروده است.

آثار:

ترجمه منظومه عرفانی

نسخه های خطی:

تاکنون هیچ گزارشی از نسخه های خطی این اثر شناسایی نشده است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

تذکره ی شعرای فارسی سرا 28؛ تراجم الرجال 2/7-8؛ طبقات اعلام الشیعه (الکواکب المنتشره) 9/407.

«عباس سپهر استرآبادی»

قرن 14ه-.ق.

بنابر گزارش مختصری که از دیوان وی در «فهرست نسخه های خطی کتابخانه آیت الله العظمی گلپایگانی (ره)»، در دست داریم، گویا شاعری است گمنام از دیار «استرآباد». از شرح احوال و آثار وی هیچ اطلاع دیگری به دست نیامد.

به درستی نمی دانیم که آیا «عباس سپهر استرآبادی» به خاندان مرحوم «آیت الله عبدالعالی سپهر استرآبادی» فرزند «شیخ عبدالرزاق مجتهد» انتساب دارد یا به خاندان «میرزا مهدی سپهری» وابسته است؟

البته شخصی به نام دکتر «عباس سپهر گرگانی» که مقالاتش در نشریه ی «نامه ی قابوس» منتشر شده است، شباهت نامی با وی دارد. لیکن نمی دانیم این پزشک که در زمینه ی تغذیه قلم می زند، ارتباطی با شاعر یاد شده دارد یا نه؟

در هر صورت شاعری با این نام در سده ی چهارده ه-.ق. در «استرآباد» می زیست که از زندگانی وی گزارشی در دست نیست.

آثار:

دیوان

مجموعه ای از قطعات و غزلیات شاعر است که در چند برگ جمع آوری شده است.

نسخه های خطی:

1 نسخه ی خطی در «کتابخانه آیت الله العظمی گلپایگانی (ره)» به شماره 8824 کتابت سده ی 14ه-.ق. موجود است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

فهرست نسخه های خطی کتابخانه آیت الله العظمی گلپایگانی (ره) 4/1886.