این استاد جامع و وارسته بهره برده و علوم معانی و بیان و عقائد و سطوح فقه و اصول مانند "شرح لمعه" و "قوانین الاصول" و غیره را از محضر مبارک او فرا گرفت.

ملاّ حبیب اللّه شریف، از نوادر زمان و دریای موّاجی بود که خداوند از ایام صباوت و کودکی به او علم و حکمت عنایت فرموده بود. وی در حدود سال 1262ق در کاشان متولد شد. پدرش: آیه اللّه ملّا علی مدد ساوجی [م: 1270ق] از شاگردان عالم ربّانی سیّد محمّد تقی پشت مشهدی کاشانی بود که در سن جوانی به مرتبه اجتهاد دست یافته و در کاشان و ساوه به ترویج دین و تدریس اشتغال ورزید.

ملّا حبیب اللّه تا سن 19 سالگی در کاشان به تحصیل پرداخت و سپس به تهران هجرت نموده و در سال 1281ق جهت ادامه تحصیل به عتبات عالیات مشرف گردید. در کربلای معلّی خبر وفات شیخ مرتضی انصاری را شنید و از این رو در همان شهر سکونت کرده و پس از چندی به کاشان بازگشت.

اساتید ایشان عبارتند از: میرزا ابوالقاسم کلانتر (شاگرد شیخ انصاری) مولی حسین فاضل اردکانی (مدرس بزرگ کربلا) شیخ محمّد اصفهانی تهرانی (شاگرد شیخ محمد تقی رازی صاحب هدایه) ملّا محمّد اندرمانی تهرانی [م: 1272ق] مولی هادی مدرس طهرانی، حاج ملّا عبدالهادی طهرانی مدرس مدرسه مروی، سیّد محمّد حسین کاشانی [م: 1296] [1] و سیّد محمّد لی کاشانی [م: 1294] شاگرد صاحب ضوابط و شارح "نتایج الافکار" او. وی همچنین در گلپایگان از محضر مبارک عالم ربّانی و فقیه صمدانی مولی زین العابدین گلپایگانی بهره برده است.