آیه اللّه العظمی علّامه شیخ عبدالحسین محلّاتی

علّامه محقّق و فقیه زاهد، از بزرگان علما و مدرّسین اصفهان.

تولّد و خاندان:

وی در حدود سال 1274ق در محلّات متولّد شد. پدرش ملا علی معروف به میرزا بابا فرزند حسین بن احمد بن محمّد شفیع بن محمّد رفیع طالقانی بود.

علّامه طهرانی در "نقباء البشر" می نویسد: "هو الشیخ عبدالحسین بن علی المدعوّ بمیرزا بابا بن المولی محمّد حسین بن المیرزا احمد الاصفهانی المولد الیزدی الاصل الشهربابکی الکاظمی المسکن والهجره و المدفن ابن محمّد شفیع الاصفهانی الطالقانی الاصل المشهور فی اصفهان بآخوند شفیعا خوش ابرو ابن المیرزا رفیعا الاصفهانی".[1]

محمّد شفیع معروف به "آخوند شفیعا خوش ابرو" عالم عارف شاعر، متخلّص به "موحّد" در سال 1161ق در اصفهان وفات یافته[2] و در قبرستان شاه میرحمزه مدفون گردید.[3] لطفعلی بیک آذر در "آتشکده آذر" می نویسد:

"موحّد" نام نامیش مولانا شفیعا، عالمی است عامل و عارفی است کامل. اجداد ایشان از طالقان آمده در اصفهان ساکن شده، و آن جناب بعد از تحصیل