"قد ارتحل الی جوار رحمه ربه الرئوف الرحیم السید السند العابد الکامل، صاحب الملکات الحمیده والاخلاق الطیبه، ذو الجود والسخاء، بدر العشیره وفخرها، من حفظ بیمن وجوده ارتباط القبیله طول سنین متداومه، حجه الاسلام، ملاذ الانام، الحاج السید علی محمّد المدرس طاب ثراه قریب الفجر من لیله الخمیس السابع والعشرین من شهر ذی الحجه الحرام من سنه اثنین وتسعین وثلاثمائه بعد الالف من الهجره النبویه 1392 مطابق 12 بهمن 1351".

4. سیّد محمّد باقر مدرّس صادقی

به نوشته آیه اللّه ثقه الاسلام وی صاحب کمالات صوری و معنوی بوده و از علوم ادبی و فقه و اصول بهره کافی داشته و در مسجد محله نو اقامه جماعت می نموده و مرجع برخی از ادارات دولتی جهت اصلاح امور عامه بوده است.[1]

5. سیّد محمّد حسین مدرّس صادقی

ادیب شاعر فاضل که در زهد و تقوا و حسن خلق ممتاز بود. از او دیوان اشعار و مجموعه اشعاری با عنوان "گلشن نجات" به چاپ رسیده است. وی در 6 محرم سال 1389ق وفات یافت و در کنار آیه اللّه ثقه الاسلام مدفون شد. مرحوم صغیر اصفهانی در وفاتش چنین سروده است:[2]

سمیّ خامس آل عبا حسین که بود

قرین رتبه بی حد، شرافت بی مر

به جز ولایت حیدر نبودش اندر دل

بلی بلی بود ایمان ولایت حیدر