6 - شیخ احمد اهتمام: متوفی 1387 ق. عالم فاضل فقیه. صاحب آثاری چون الف) فلسفه احکام ب) دوره فقه استدلالی در بیست و شش جلد. وی نکات زیبا، جذّاب و عارفانه ای در مورد نماز بیان کرده است که هر خواننده ای را مجذوب معنویت نماز می کند.[1] این بیت از اوست:

مژده ای دل که شب هجر سرآمد به وصال

یار بی پرده به کف ساغر می مالامال[2]

7 - شیخ یوسف آل ابراهیم دهکردی: فرزند ملا حسن. متوفی 1386 ق. عالم فاضل ادیب.

8 - دکتر محمّد ریاحی: فرزند حاج عبدالوهاب. متوفی 1389 ق. پزشک و فاضل برجسته اصفهانی. که به طبابت و جرّاحی و تدریس طب در دانشکده ی پزشکی می پرداخت و بیماران مستمند را با نهایت بزرگواری و احسان درمان می کرد. علاوه بر این در علوم مختلف ادبی و تاریخی نیز صاحب نظر بود.[3]

9 - آقا سیّد اسداللّه دادخواه(بهشتی): فرزند سیّد محمّدجعفر. متوفی 1363 ق. عالم فاضل و فقیه مجتهد. در اصفهان به رسیدگی امور مردم و یاری آنان زبانزد خاص و عام بود. در دوره ی مشروطه از نمایندگان مورد اطمینان مردم اصفهان بوده و به «وکیل» شهرت داشت.[4]