6 - میرزا عبدالرحیم کلباسی: پدر آیت اللّه محمّدرضا کلباسی، متوفّی 1335 ق. عالم فاضل و فقیه برجسته صاحب آثار ارزشمند علمی چون الف) تفسیر و معنی قرآن ب) تعلیقه بر رسائل شیخ انصاری و آثار دیگر. داستان ترغیب آیت اللّه آقا سیّد ابوالحسن مدیسه ای به تحصیل علم توسط ایشان[1] و یا منبر رفتن ایشان و خطابه جذاب فرزند وی جهت آنکه مردم را برای انجام نماز باران آماده نمود و همین امر مقدمه ای برای بنای مسجد رکن الملک شد از حکایات جالب در مورد ایشان است.[2]

7 - سیّد حسن کاشانی: متوفّی 1320 ق. ملقّب به «سلطان الواعظین»، ادیب و سخنور برجسته ی دوره ی قاجاری که در قدرت بیان و صراحت کلام بی نظیر بود. و صاحب آثاری چون الف) مواعظ حسنه ب) رساله در امر به معروف و نهی از منکر و رساله های دیگر است.

8 - رضا فلسفی: متوفّی 1358 هجری شمسی ادیب و روزنامه نگار.[3]

9 - آقاجان کاشی پز: متوفّی 1336 ق. معمار و هنرمند.[4]

10 - استاد علی بدیع الصنایع: متوفّی 1382 ق. معمار آثار تاریخی.[5]

11 - مهدی نوایی: متوفّی 1326 هجری شمسی، شاعر و موسیقی دان بزرگ که آثار ارزنده از خود به جای گذاشته است. وی از شاگردان برجسته مرحوم نایب اسداللّه اصفهانی بود.[6]

12 - مصطفی شریفیان: متوفّی 1357 هجری شمسی نقّاش و مینیاتوریست برجسته ی دوره ی