عزت و ذلت مرا یکسان بود

سقم و صحت راحت این جان شود

بی مراد من مراد هیچ کس

برنیاید، این تو را گفتیم و بس

والظاهر أنّه غیر السید عبد الغفار الحسینی التویسرکانی المترجم فی " نقباء البشر" ص 1147 وسیذکر بعد هذا أیضا. له " حقیقت ایمان " ألّفه سنه 1310"[1]

فرزندان

از مرحوم میرزا عبدالغفّار دو فرزند عالم برجای ماند که عبارتند از:

1. حاج میرزا محمد باقر تویسرکانی

وی در غرّه جمادی الاولی سال 1293ق در اصفهان متولد شد. نزد پدر عالی مقام و اساتید دیگر تحصیل نموده و به اخذ درجه اجتهاد نایل گردید.

اساتید

اساتید ایشان در اصفهان عبارتند از علمای اعلام و آیات عظام:

1. آقا سید محمد شوشتری[2]