"ثاقب" مردی متواضع و خوش محضر و شیرین کلام بوده و دیوان اشعارش حاوی قصیده و انواع دیگر شعر و از بیست هزار بیت متجاوز بوده است.[1]

مرحوم سید محمد علی مبارکه ای در "دانشوران اصفهان" می نویسد:

"از جمله شعرا و اعیان معاصر است. اصلش از قریه لو، نشو و نمای او با فضلا و ادبا و اکابر اصفهان واقع گردید. با مرتبه اصالت و بزرگی و غنای مالی، در نهایت متواضع و میل مزاجش به عرفان و ذوق سلیمش را مشربی است خاص. از علم عروض و قوافی و ادبیات بهره مند، در اغلب اوقات به مراقبت افکار خویش پرداخته... الحال در عشر هشتم زندگانی است".[2]

نمونه اشعار

ما را به خود از عشق تو پرداختنی نیست

مهر رخت ای مه ز دل انداختنی نیست

با جلوه بالای تو سرو چمنی را

سر از پی دعوی، دگر افراختنی نیست

سر چیست نثار رهت از سر بودم شرم

کان سر به کف پای تو انداختنی نیست

تا شد به غمت سوختم و ساختم ای جان

دیگر چه کنم چون دل من ساختنی نیست